نتوانم
جور غم عشق تو کشیدن نتوانم
از گوشه ی بام تو پریدن نتوانم
دارم هوس سرخترین سیب جهان را
افسوس که از دوست خریدن نتوانم
دوری ز من ای نخل بلندای حقیقت
خرمای سر شاخ تو چیدن نتوانم
با طالع من شهد و شکر جای ندارد
جز زهر هلاهل که چشیدن نتوانم
با جور تو میسازم و با هجر تو ای وای
بر دوش خود این بار کشیدن نتوانم
غیر از تو بریدم ز جهانیکه نخواهم
دلداده من ام کز تو بریدن نتوانم
زخم ار بزبانی بزند خصم غمی نیست
حرفی ز فراق تو شنیدن نتوانم
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 15 مهر 1399 13:55
لطیف و دلنشین
جمشید اسماعیلی 15 مهر 1399 17:10
بسیار زیبا ودلنشین
جناب معصومی
برقرار باشی دوست من
کرم عرب عامری 15 مهر 1399 17:47
زیباست عزیز
کاویان هایل مقدم 15 مهر 1399 22:10
استاد معصومی
فقط میتوانم اقرار کنم کلمات در دستان هنرمندتان همچون موم نرم و تسلیمند.
زهی سعادت به چنین استعدادی
محمد رضا درویش زاده 15 مهر 1399 22:15
هزاران درود استاد بزرگوار بسیار زیبا و استادانه
بهنام حیدری فخر 15 مهر 1399 23:42
درود بر شما جناب استاد معصومی گرانقدر
مثل همیشه بسیار زیبا و ظریف سرودید گرامی
ولی اله بایبوردی 16 مهر 1399 09:36
سلام و درود
غزلی لطیف و دلنشین
دلنمیراد
معین حجت 17 مهر 1399 23:14
دست مریزاد و درود بر شما