باران طراوت
از این پس روی دامان تو می ریزم سکوتم را
به دستان تو می گیرم تمنای قنوتم را
به یمن خون دل هایی که دادی حضرت رزاق
- حواله کرده گویا بر سر خوان تو قوتم را
فقط یک غمزه از چشمان شهلایت مرا کافیست
چو گیرم ذره ذره لقمه های لایموتم را
به گرد آشیانت آنقدر برگ و نوا داری
بسازم رشته رشته تار و پود عنکبوتم را
بخوان یک مصرع از گلنغمه های آسمانی را
مگر سازی شود آوای شعر کور و سوتم را
شبی را از لب خود نازنین قندی مهیا کن
که شیرین سازد آخر جرعه های زغنبوتم را
تو ابری چشمه چشمه عطر باران میدهد نامت
بخیسان زیر باران طراوت دشت لوتم را
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 5
ولی اله بایبوردی 03 فروردین 1399 18:16
سلام
استاد معصومی ارجمند
دستمریزاد
در پناه حق
محمد علی رضا پور 03 فروردین 1399 23:45
درودتان
جای سروش هایتان در این سایت، خالی ست معصومی جان
علی معصومی 04 فروردین 1399 00:00
درود و ارادت
جناب رضا پور نازنین.
حتما سروش هم قرار خواهم دارد
محمد علی رضا پور 04 فروردین 1399 16:33
درود و ارادت و سپاس
محمد علی رضا پور 03 فروردین 1399 23:45
سلام و احترام،
همان طور که احتمالا می دانید، سروش، سه گلشن، و شعر سبز(چندآهنگ)، قالب هایی تازه و توانمند در شعر فارسی اند که شایسته است بیش تر خدمت اهالی فرهیخته ی ادبیات، شناسانده شوند.
برای آشنایی بیش تر دوستداران این مقوله با قالب شعری سروش، چند سروش کوتاه تقدیم تان
می شود:
1- گفتن از عشق، کار سختی نیست/
خوب گفتن، شکار سختی نیست/
فصلِ اصلیِّ عاشقی، عمل است.//
2- برگ زرد خزان، خودش را، ریخت/
با هوا و زمین و آب آمیخت/
برگِ بی بار چون تمشک نبود.//
3-“علّیَت” داشت نخ نما می گشت/
فیلسوفی پی خدا می گشت/
عارفی از عُروج بر می گشت/
حرف نابش به دل گرامی گشت:/
“نور”، مجهول نیست؛ اثبات است.//
4- پسر و مادر، آخرین دیدار/
اشک ها: شعله های آتشبار/
رفت و ماند. استخوان که شد، برگشت.//
5- تاک تا شد، به جرمِ پاکی مُرد/
ایستاد. اوفتاد. خاکی مُرد/
مردِ خاکی به دردناکی مُرد/
زنده ی جاودان، غریبِ زمان.//
6-در زباله، پیِ غذا می گشت/
تازه از اختلاس بر می گشت/
اختلافات… . //
7-روز، شب شد. دوباره شب آمد/
خام ماندیم و صد لقب آمد /
آخرش جان ما به لب آمد/
خام تا خاک ….//
8-پَست را اوجِ سرفرازی بُرد/
به حقیقی ترین مَجازی بُرد/
توی بازی بُرد/
تبلیغات.//
9-رفتم از کوهپایه تا قله/
وقتِ برگشت گشت/
(وای! تا پایین/)
دره – دره … .//
10-دستت آماده کن!/
“دل گِرو در کِرِشمه های تمشک!”//
11-دل گدازنده، دلنواز آمد/
باز با ناز و سرفراز آمد/
کاشکی داشتم دلی، دلکی .//
12-آفتاب غروب و کشتی و آب/
موج بی تاب و التهاب و شتاب/
آی دریا! بیا مرا دریاب /
مثل ماهی به ساحل افتادم(افتادَه م) .//
13-مِه چه زیبا نِشَست بر تنِ دشت/
ناز و نرم از کنار دشت گذشت/
خاطرات تو در دلم آمد/
نازتازان و بی گذشت گذشت/
باز، گلگشت، نوعروس، خیال
(خوانش دیگر: باز، گلگشتِ نوعروسِ خیال .)//
14- ماه در کوهسار، زیباتر/
بادِ نرمِ بهار، زیباتر/
یار، چشم انتظار، زیباتر/
دل من، بی قرار، زیباتر/
در شبِ عشق.//
15-هر سری سرسپرده ی چیزی ست/
بسته بر حلقه ی دلاویزی ست/
مرغکِ شاخسارِ گلریزی ست/
من تو را دارم.//
16-هرچه که هست و جزئی از هستی ست/
همزمان، شعرِ عقل و سرمستی ست/
همه ی هستی اهل همدستی ست/
رازها واحدند و گوناگون.//
17-کِرم، پروانه می شود روزی/
غوره، فتّانه می شود روزی/
این زمین، خانه می شود روزی/
خوار نشمار.//