در کوچه باغ آینه
دردی اگر به سینه چو مرهم نهاده ایم
اشکی به آب دیده چو زمزم نهاده ایم
باران ترین طراوت فصل بهشت را
در بیشه های لایق شبنم نهاده ایم
نجوای بی قراری دل های خسته را
آوازه ای به آهِ دمادم نهاده ایم
شادی و غم مکمل یکدیگرند و ما
این قصه به دامن آدم نهاده ایم
از انحنای قامت شب تا دم سحر
صدها ستاره شاهد و همدم نهاده ایم
ما زمهریر زمزمه جان خسته را
دیوار شعله های جهنم نهاده ایم
آن را که جز ترانه دلدادگی نبود
در کوچه باغ آینه محرم نهاده ایم
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 16 اردیبهشت 1399 13:45
لطیف و دلنشین
مسعود مدهوش 16 اردیبهشت 1399 13:58
درود بر استاد معصومی گرامی
زیبا سروده ای است
فاطمه گودرزی 16 اردیبهشت 1399 14:11
درود بر شما
سعید اعظامی 16 اردیبهشت 1399 15:07
درود جناب معصومی عزیز .شعرتان سرشار از ویتامین سی .زیبا وروان درودتان
محمد رضا درویش زاده 16 اردیبهشت 1399 15:20
درود استاد بی نهایت زیبا
حامی شریبی 16 اردیبهشت 1399 15:59
همیشه ی قلمت آبی ست
و
احساست آبی تر
دوست فرهیخته جناب استاد معصومی گرمی
خسرو فیضی 16 اردیبهشت 1399 21:12
. درودها نثارتان باد
. استاد گرانمهر و اندیشمند . کلک زرین و هنرمندتان چنان در عرصه
. شعر گلواژه گان عشق را ببازی گرفته کز آن بهتر تصور نمی شود
. خواستم بداهه ای تقدیم . . . . . ولی دقایق طولانی گذشت و من در جذبه
. غزل استاد فرو غلتیدم !!!! . . فوق عااالی بود
.
عباس ذوالفقاری 17 اردیبهشت 1399 09:47
سلام...خیلی خوب....بیت دو و پنج عالی...افرین
محبوبه دهقان 19 اردیبهشت 1399 16:47
سلام و درود بر شما
قلم بسیار دلنشینی دارید.آفرین باد برشما