مرا خاموش نمیبینی بهیچ عنوان اگر که تار و پودم را دهی پایان نبردی را به راه انداخته ای اینک که خود غرقی به مردابی درون آن شدی در جنگ بر ویرانی عشق برای پاسداری از جهالت های عریان شدی جوینده عیب وطن...

آنها که به ره حق ، به نکوتر هنر هستنـد بر عاقبت کار بشـر خون جگر هستنـد در راه تکامل به سوی حق که بـپوینـد در نیمه شب و روز بَـرَش دیده تر هستنـد ٭٭٭ هر آن پ...

چه دام پهن بشد از برای ایرانی ز دست اهرمنی با ولای ایرانی بهوش باش برون از خطای درگیری اگر چه موج جنونی بلای ایرانی نگاه کن به دمی رؤیتی حوادث را سرای روی به ویران خطای ایرانی نگر به دوره ایام تیر...

گر مرا در خاطر خود آسمان سینه ات یادآوری در پیشگاه بی قراری میسپاری در دل گنجینه ات پس بمان تا هر زمانی که نفس داری بدون آنکه ترسی از کسی داری تو بال و پر نه مثل من قفس داری تو آزادی و میخندی نه میت...

در رفاقت های امروزه کم کمکی باور کن یا که پیدا کن یار دیرینه یا ترک این سفر کن

فیض خـدا ، نصیحـت بر آدمـی بُـوَد هر کس شنیـد ،نـزد خـدا آدمـی بُـوَد خوش آن دلی که نصیحت ، به خود گرفت آن دل در آن مقام بـه از آدمـی بُـوَد ٭٭٭ تا ...

شنو از طبل توخالی نوایی تو را دعوت به پاکوبی سرایی تمامی غرق در اندیشه کبری هیاهویی چه احساسی کذایی ولی اله بایبوردی 05 / 07 / 1401 ...

دو مرد بودند که هر دو ادعا معرفت داشتند. ز هر جهت تخم کینه و نفاق درون هم کاشتند. یکی چنین گفت که یاری رسانم به مردمان. دگر چنین گفت که مانند من نیست در جهان. سپس ز هردو آمد این صدا منم منم اسوه ی معر...

برف ذاتش پوشاندن‌ست وقتی حواس، سنگین شود در گرمایی سرد به خواب خواهی رفت " آرمان پرناک "

چهل, سه سال خسَّت..! خسته ازتیک تاک عقربک ها. که هنوزراه رفتن نمی دانند..! می دوند .. آنکه دست روی شانه ام , بانوازش قدکشید..! علی ای حال سنگین سلاحِ بیداد..! می کشد به گُرده... سیدیحی...

نفس هایم را مثل سگرت میکشم تا همچون مرده ها حسابم نکنند آه جگرم لب هایم را سوزانده وقلبم با خونم جنجالک بازی میکند عجیب است که مغزم همچنان آدم هارا میشناسد و تشخیص میدهد. ...

هنـر و علـم و ادب قـابل ارشاد بُـوَد هرکس اینها به ظهور آورَد استاد بُـوَد بیستون را بنگر یک هنر از یک نفر است آن هنـر از اثر دست یکی فرهاد بُـوَد...

یاهو درونِ چشمِ کبوتر، جنونِ پاییزی که کِل کشیده زمین از هوای چنگیزی دعای گرگ بیابان گرفته شاید که قدم قدم پَرِ شاهین، کشانده تا چیزی نوای طبلِ زمستان و داغ هر تحریر شروعِ ریزشِ دیوار پای کُشکَنجیر ...

به یاد جمله سربازان میهن که دنیا را فدای داد کردند به جای زور و تهدید و فحاشی مرا با خون خود ارشاد کردند به یاد امپراطوران هستی مقدّس مکتبی با نام مادر که تا آموخت ما را زندگانی کمر خم کرد و شد گلبرگ...

《مهاجرت》 به این پائیز حالی کن عشوه و رقص برگ ها غم خیابان ها را دو چندان کرده انگار غروب پنجره ها غم داغ تابستانی که گذشت را نقاشی کرده اند بر تن دیوارهای روسیاه، و کلاغان شوم خیره مانده اند ...

آن راه خداونـد که با صلح و صفا شد از دست همین خلق چرا جور و جفا شد آن راه خداونـد که پُـر جور و جفا نیست هیهات که این جور و جفا از ره ما شد ٭٭٭ قیاس مرد د...

هر کسی را قیمتی باشد به علم با عملکردی رسد جایی که حلم ذرّه را بیند معلّق در فضا خود کشاند پایکوبان سوی سلم ولی اله بایبوردی 30 / 06 / 1401 ...

« دولت جاوید » هر آن کسی به جهان،راه و رسم آن بگرفت زِ نیکویی بـکند طاعتی و جان بگرفت زمین که خاک ضعیفی بُوَد1 زِ طلعت آن همیشه فیض نکویی زِ آسمان بگرفت غلامِ ...

خیال می کنی رسیده ای به قاف جهاد اکبری بکرده ای مصاف نگاه کن ببین به عشق او مگر بدور از شکی رها ز هر خلاف ولی اله بایبوردی 31 / 06 / 1401 ...

چشم بشر زِ سِـیر جهان سیر کـی شـود وقتی شود که از اجلـش عمـر طـی شود صـد سال اگر بمانـد و بر شوق زندگی خواهد سراغ خضر و پـی عمر وی شود ٭٭٭ هر کس به مادیا...