خاموش و سرد می گذرد لحظه های مان این لحظه ها همیشه چه تکرار می شوند ای آفرین به عاشقان حسینم ، به اربعین بر کارِ عشق رفته و بسیار می شوند 1397/8/1...

نه دعایی نه ضجه و اشکی دستمان رو شده که بی دردیم جز برای ظهور در هر کار گنده دلشوره را درآوَردیم #رضا_بیگی (سیاوش)...

می پاشم ابر را بر رخسار خورشید تا شود رقیق ، تابش سوزانش می زنم رنگ سبز بر جنگل تا رسد به انتها ، فصل برگ ریزانش می نهم پای بر روی جاده تا بماند قصۀ سفر باقی می خورم از جام ، جرعه ای می تا ب...

می شکُفَد از دلِ خاک ، رنگ ارغوان باد ، می کُند بازی با گلهای زعفران آب می شود ، زمستان در تابش خورشید می نهد شکوفۀ سرخ ، دختر بهار بر گیسوان می خواهم که وزی ، بر زاغه ها بهار نفوذِ زمستان ر...

آخر ندیدی پیش چشمانت...تقدیم تو کردم بهشتم را از آرزوهایم گذشتم من...دست تو دادم سرنوشتم را بعد از تو و اعجاز چشمانت...بیهوده می دیدم وجودم را شاید همین با عشق فهمیدم...از تو ببافم تار و پودم را د...

نه تو در کنارم ماندی نه از پرستوها برایم خواندی نه به دستم دادی گل سرخ نه مرا از خودت راندی در فراق نگاه چون ماهت دانه های اشک به گونه می دوزم گر نسوزانی به آتشت دل را این را بدان که خود می س...

در دلم می شود آشوب وقتی می کند خورشید غروب ، زمستان می وزد بر برکه ها می کند سرما در بُغضم رسوب من می مانم و فردائی نگران کویری که نمی بارد بر آن باران حکایتی که هی میشود تکرار در این شب تاری...

نگاه در نگاهت دوختم آتشی بر جانم افروختی چشم برداشتم تا سرد شود شیشه ی شکسته ی ذوب شده ی دلم دل به دلت دادم خم به ابرو آوردی خم شد کمرم از این درد کاش به رویم نمی آوردی خندیدی،خ...

سایه در سایه ات پرنده ترم تا نگاهت به عمق جان برسد مرد رویایی غزلهایم دستهایت به آسمان برسد گونه ام بوسه زار لبهایت سهم آرامشم نفس هایت هر نگاهم شمیمی از عشق است بر سر ساحل هوس هایت خوا...

زندگی پُر شده از "آن" هایی که فقط وقتِ خنده on شده اند وقتِ غم last seen time ago بی شرفها "فلان فلان شده" اند هر زمان لفظِ "دوستت دارم" را شنیدم، دوباره عُق زده ام سالها در تلاشِ اِبرازش م...

رقص تو پشت به تزویر زمین...به شکار شب ما آمده بود ریخت از روی درختان سیاه...میوه هایی که همه وازده بود عشق آمد به دروازه ی شهر...شاپرک بر سر هر خانه نشست بال آن جغد فریبنده ی شوم...پیش رقصیدن پروان...

من همان ریگ خشکم که گشته ام در صحرای خلقت ول نه ، شُسته است رخسارم را کسی نه ، خوانده است آواز برایم از دل نمی تپد دلی بر من ، ز سر شور نمی کند بهار ، با شکوفه هایش غوغا می فشاند طوفان در تندر...

چه کسی می بیند کودکان آواره را در دشت می نهد قدم بر هامون در میان دلها میزند گَشت ؟ چه کسی می ریزد اشک بر ضجه های مهتاب در شب می کِشد از عمق جان فریاد می کَند قفل سکوت از لب چه کسی می کُند...

خشکیده است زمین ، ببار تَر کن ، تنِ شکوفه ها را باران بگذار رشد کنند جوانه ها بپیچد در صحرا ، عطر زعفران می چکد در دلِ رود دانه دانه ، اشکهای بچه ماهی نمی شود ماند ساکت نمی شود ، بر نَکشید آه...

خسته ام از نگاه مغرور تو خسته ام از صدایت که می دهد فرمان می اندیشی که هستی برتر می خروشد در درونت این گَمان به خیالت آسمان از آن توست زمین باید فرستد بر تو درود فصلها همه هستند غُلامت فرشته ...

می سوزد همه آرزوهای فردا در هیمه های خشک امروز سرما نشسته است بر دل مادر نمی بافد برای فرزند ، بلوز چرا فریاد نشسته بر گلو ؟ آه ، خانه کرده در عمق هنجره ؟ برای رقص در زیر باران چرا گشوده نمی ...

خواب توی تراس و رو ایوان خواب در زهر مارِ بیداری خسته از عشق های نا مفهوم مرگ بر عشق های تکراری توی انکار های نافرجام لحظه ها را شبیه سم کردیم رو اجاق نچسب تنهایی هر شب و روز درد دم کردیم ...

شاعر شدم تا راه چشمت را بلد باشم در مرمر دستت غزل را نابلد باشم لبخند هایت طعم صدها مثنوی دارد بگذار دریا باشم و سمت تو مد باشم پروانه ها از خنده ات الهام می گیرند لای لطیف سبز احساسی که من د...

#عاشق_اینم من عاشق اینم بِنِشینی موهای توراشانه کنم من دُورِِ تو بگردم دل وجان را با شوق چو پروانه کنم من از عشق برای تو بگویم تاشوق به چشم توببینم سیرِ دلم از غنچه ی لبهات گ...

به روز جنگ سلاح ات به کار می باید وگرنه اهل رجز بس شعار می خوانند تو بی خبر ز توان نظامی و جنگی "سلاحِ" مملکت خویش خسروان دانند[1] 22 اردیبهشت 1397 پ . ن صلاح مملکت خویش خسروان...