در آغاز خلقت آن زمان که مردم آگاهی از ساعت نداشتند، گذر زمان را از روی گردش زمین و ماه و خورشید رصد میکردند
تا ساعت شنی بوجود آمده و کم کم نسل ساعت تکامل یافت،انسانها سالیانی طولانی عمر میکردند مگر دراثرکهولت،وفات میکردند،
ولی امروزه گویا عقربک های ثانیه شمار بر ارابه های مرگ سوار شده اند و یک نفس می تازند به کجا چنین شتابان؟ آیا این به رفتار خود
بشر در عرصه ی زندگی برنمیگردد؟ سخن بسیار و زبان الکن است که هر انسان اهل دلی میداند دلیلش رفتار خود آدمیست، هنوز شب نشده
که طبل سحر نواخته میشود و روز در پس پرده ای از ابهام سر میزند الله اکبر صلاه ظهر تمام نمیشود، صدای آذان مغرب می آید، مگر خداوند جل وجلاله
همان خدای مهربان قدیم نیست،؟؟
و قسم به حقارتِ
واژه ها
به نیش قلم
و شکوهِ سکوت
در انزوای تاریک شب
که گاهی شرحِ حالِ
قلبی که شکست ممکن نیست!
نظر 1
رضا ساقی 28 دی 1402 17:45
مرحبا