صدیقه جـُر

ایمیل: atfh2222@gmail.comتلفن: 09156829058

زمان متروکه

ارسال شده در تاریخ : 14 امرداد 1402 | شماره ثبت : H9425909

بزن نی را توای چوپان که امشب بی قرار، بی قرارم
غروب جمعه و هوایی
بدون عشق، بوی غربت
بوی دوری از خداوند
زمانی متروکه، هوایی بدون اکسیژن عشق
در منتهی الیه تاریخ
تصویری فرسوده از ابدیت خشکیده، طبیعتی که شده ناسازگار، دل همان دل بود، اما شور وشیدایی نداشت،
فصل همان فصل است، تابستان مهربان، وبا سخاوت ولی گویا
تندیسِ سرخِ جنون
در برهوتِ صدا های آویخته در گلو.فریاد میزنند که کجا رفت شکوه و وقار تابستان
تِکه از دل غرقه در خون
همان خونِ غم آلوده...
از بی مهری تابستانی
که بخیل شد و حتی آب را هم مضایقه کرد
این بود همان محصولِ نم گرفته ی خطا و فراموشی خالق شب و روز فخر کردیم
و یادمان رفت که بنده ایم، سبد، سبد میوه های نوبرانه ی تابستانی
در سوز وحسرت از سینه های تفت کشیده آمیخته به
غزل هایی که تنشان درد می کرد
از شعرهایی که سقط شده بودند
از واژه هایی که خودکشی کرده بودنددر دهان های دوخته شده
به دست دندان ها...
مگر چه پیش آمده بود
مگر کدام کهکشان
از هم گسیخته بود؟
بجز آن که در زمین خدا هستیم ولی قدر شناس نیستیم
سقف کدام رویا فرو ریخته بود.که این شد
حال ما،،