گناهِ بی گُناه ؟ نگو از اول آخریم
بیا تا با هم به استقبالِ افسردگی سال برویم
او با خود مُشتی خاک از بهشتِ کلمات آورده است!
و سهم من و تو
جهنمی لج باز است که از پرِبازی باز می¬آید!
بیا، از دامنه ی هر ازمنه که دوست داری بیا؟
من خیلی به خودم شبیه نیستم
به این همه خیابان که به میدانِ آزادی نرسیدند!
شعرِ من تا قیامتِ هر قامتی سیاه است
من هیچ رنگی را هنرمند ندیدم
جز رنگِ مردمان آفریقا که جهان را
باغمِ خود نقاشی کردند!
جز رنگِ سیاه که به احترامِ تاریکی شب قیام کرد!
درانتهای خودم به زمستانی می¬رسم که
هرروز گُلِ رُز می¬فروشد
و درابتدای توشاید اردی بهشتی، جهنم خود را
پائیز می¬خواند
خیلی به لیلی شهر دلبسته نیستم
من وابسته به مجنونِ این بیابانم که
سبدسبد شیرین را به تلخی خیابان می¬دهد!
می¬دهد
آه نگو که ماضی بدی است
وقتی روزگار
متن های این بینامتن را به من نمی¬دهد
نمی¬دهد
روزگار از جنابِ چیست ، بیست به من نمی¬دهد
من آقای نیستم که درچیستی خودم کیستم!
من زیباترین بوسه ی رود که دردهای جهان را سُرود
وتو
مثلِ یک دَهِش که دست درجیبِ فقرمی¬کند
و به جرمِ زندگی به زندانِ ثروت می¬رود!
می¬رود
عمرِ این آشفتگی با افسردگی با پژمردگی می¬رود
آه انسان چه قدر دلم برای صدای تو تنگ می¬شود
آنگاه که آرام آرام نگاهِ چشمانت به آرامگاه می¬رود
ومن
تمامِ خودم را به خاطرِ دو رکعت گریه درخود کُشتم!
و من فرزند این مشت از انگشتم
آه که
تمامِ کلمات می¬میرند
اما حرف ها می¬مانند!
و تا ابد خزان را عبادت می¬کنند
و تا همیشه بربامِ زندگی برف می¬بارند
چشم های من
برای تو، او، شما و ایشان باران می¬بارند
و دراین جهانِ فردگرا
می¬خواهم تمامِ سکوت های دنیا را بِبارم
من انقلابی ترین فریاد بیابانم که هرگز خیابان نشد!
نامِ مُستعارِ من ابر است
و می¬خواهم تا بزرگداشتِ مرگ برای زندگی بِبارم!
عابدین پاپی(آرام)
7/10/1402تهران
نظر 3
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
ایرج قبادی
-
Moslem Ahangari
نقد 1
رضا ساقی 28 دی 1402 00:38
باآرزوی توفیق
