1388
هوا سرد است و گنجشکان
میان لانه های خویش می لرزند
مترسک در میان کشتزار
آغوش خود را
باز کردست و
کلاغان می گریزند از تن فرسوده اش
وه
سخت بیزارند ازین آغوش پوشالی
محبت در هوا یخ کرده اینجا
سینه ها سنگست و
در چشمان
به جای مهربانی
شیشه ی سرد تنفر لایه می بندد
و دلها فارغ از هم
مهربانی خواب می بینند
محبت واژه ای متروک و تنها مانده اینجا
مهربانی را کفن کردند و
گورستان عشق، این سینه های خالی از مهر است
و دستانی که تنها مانده
در جیب است پنهان
تا که شاید گرم گردد اندکی
آغاز پایان است
و آدمها نمی دانند.
نسرین قلندری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 9
حمیدرضا عبدلی 02 اسفند 1394 19:53
باسلام بانو بسیار عالی سرودهاید موفق باشید
نسرین قلندری 06 فروردین 1395 09:11
سلام و درودم را پذیرا باشید . لحطه هایتان آغاز فصل عشق . مهربانی استاد گرانقدر
کرم عرب عامری 03 اسفند 1394 12:48
سلام گرامی
منظومه ی نویی بود
درود بر شما
نسرین قلندری 06 فروردین 1395 09:11
سلام و درودم را پذیرا باشید . لحطه هایتان آغاز فصل عشق . مهربانی استاد گرانقدر
علیرضا خسروی 05 اسفند 1394 12:31
درود بر شما....
نسرین قلندری 06 فروردین 1395 09:11
سلام و درودم را پذیرا باشید . لحطه هایتان آغاز فصل عشق و مهربانی استاد گرانقدر
دادا بیلوردی 11 اسفند 1394 22:13
درود بر احساستان
نسرین قلندری 06 فروردین 1395 09:12
سلام و درودم را پذیرا باشید . لحطه هایتان آغاز فصل عشق و مهربانی استاد گرانقدر
علی معصومی 27 اردیبهشت 1399 16:21
☆☆☆☆☆