پربازدیدترین اشعار
کو نشان از راستی
برده اند از یاد خود رسم کیان خویش را
می شمارند ابتدا سود و زیان خویش را
جای یاری کردن و دلداری قشری ضعیف
اولویت داده اند امن و امان خویش
زآن که آسان تر شود راه فرار و اختلاس
ساکن خارج نمودند خان و مان خویش را
این دو رویانیکه داد از حق مردم می زنند
سنگر از ایمان نهادند آب و نان خویش را
با دوصد نیرنگ و سالوسی گرفتند منصبی
لاف خدمت کرده اند ورد زبان خویش را
دست تزویر و ریا را سمت مردم داده اند
تا که بگشایند از آن درب دکان خویش را
در میان فصل تحریم زمستان چون کلاغ
پر نمودند از نجاست چینه دان خویش را
از وزیر و از وکیل و قاضی و بازارگان
کم نداده پیش ملت ارمغان خویش را
عده ای زالو به تاراج وطن افتاده اند
تا که فربه تر نمایند جسم و جان خویش را
پا به روی هر چه انصاف و شرف بنهاده اند
کرده اند از دوش مردم نردبان خویش را
کو عدالت کو صداقت کو نشان از راستی؟!
کو که بگشاید کسی راز نهان خویش را؟!
نظر 16
-
بهنام حیدری فخر 14 تیر 1399 00:42
درود بر شما استاد معصومی گرانقدر ادیب فرهیخته
مثل همیشه بسیار زیبا و دلنشین سرودید
-
معین حجت 14 تیر 1399 10:17
درود بر شما شاعر و دوست بزرگوار که همیشه به خوبی و بجا رسالت شاعری را بجا آورده اید ...
دستمریزاد جناب معصومی ...
جسارتا به تصورم مصرع پانزدهم اگر بشود جای (بازارگان) کلمه ی دیگری جایگزین نمایید نکوتر خواهد شد-
علی معصومی 14 تیر 1399 11:03
درود و ارادت
جناب حجت نازنین
سپاس از حضور و نکته سنجی شما
◇◇◇◇
حق باشماست، سهو حقیر را ببخشید
-
جمشید اسماعیلی 14 تیر 1399 18:48
در میان فصل تحریم زمستان چون کلاغ
پر نمودند از نجاست چینه دان خویش را
درود استاد معصومی این شعر انتقادی شما خیلی به دلم نشست
احسنت برقلم پاک شما
دستمریزاد
-
حسن مصطفایی دهنوی 15 تیر 1399 07:15
سلام و دو صد درود استاد معصومی
بسیار زیبا سروده اید
سربلند و پاینده باشید
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
قاسم پیرنظر
-
salman mohabbati
-
امیرحسین دایمی پویا
-
احسان بابادی
-
سینا پیغامی
-
شهریار جعفری منصور
نقد 2
ابراهیم حاج محمدی 16 تیر 1399 08:33
درود حضرت دوست . دست مریزاد
در مصرع
این《 دو رویانی 》که داد از حق مردم می زنند
بجای 《داد》 اگر 《 دم》 باشد بهتر است
و در پنج مصرع ذیل:
الف: ساکن خارج نمودند خان و مان خویش را
ب: سنگر از ایمان نهادند آب و نان خویش را
ج : با دوصد نیرنگ و سالوسی گرفتند منصبی
د: لاف خدمت کرده اند ورد زبان خویش را
ه: تا که فربه تر نمایند جسم و جان خویش را
در این چهار مصرع نیز حرف《 د》از《 نمودند》وو 《 نهادند》و 《 گرفتند و 《 کرده اند》 و 《 نمایند》از وزن خارج است
ابراهیم حاج محمدی 16 تیر 1399 10:26
درود مجدد
مورد 《《 ب》》 ایرادی ندارد . این مورد را مشخص کرده بودم بعنوان مثالی برای اینکه در این قبیل موارد اگر بعد از حرف ساکتی مثل 《د》
کلمه ی بعدی با همزه شروع شود ، وصل به کلمه ی صورت می گیرد و لغزش وزنی پدید نمی آید