طاق صبور
گمگشته ام به خلوت پنهان خویشتن
آواره ام به گردش دوران خویشتن
سودی نشد به نقد جوانی و مانده ام
در حیرت از نبودن تاوان خویشتن
دستم تهی تر از آن است که دیده ای
سرمایه ام سبک تر از ایمان خویشتن
آه ای فلک چه خطا دیده ای که باز
دادی مرا به ظلمت زندان خویشتن
گویا کویر طاق صبورم که سالهاست
سر کرده ام به مژده باران خویشتن
دل می بَری به جلوه زیبایی ات ولی
سر می بُری به غمزه عریان خویشتن
"ما عابران رهگذری بی نشانه ایم"
جاماندگان بی سر و سامان خویشتن
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 10 اسفند 1399 22:56
.مانا باشید و شاعر
منصور آفرید 11 اسفند 1399 13:03
درود بر استاد معصومی گرامی
بسیار ناب و زیبا
کاویان هایل مقدم 11 اسفند 1399 15:13
"ما عابران رهگذری بی نشانه ایم"
جاماندگان بی سر و سامان خویشتن
حقا که حجت تمام کردید جناب معصومی با این نفوذ قلم
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 12 اسفند 1399 17:43
سلام گرامی
بسیار زیبا سرودید