در ساحت ققنوس
خرابم شعله شعله می تکانم آتش خود را
دمادم قطره قطره می نشانم آتش خود را
خبر داری که با خاکسترم پرواز آسان است
چو ابری تکه تکه می پرانم آتش خود را
اگر در ساحت ققنوس شعرم آشنا گشتی
به جانت واژه واژه می کشانم آتش خود را
برای رگ رگ هر نغمه حرف تازه ای دارم
به خونت ذره ذره می دوانم آتش خود را
شرنگی مانده در آیینه ی تقدیر شیدایان
به کامت جرعه جرعه می چشانم آتش خود را
پس شریانی از آتشفشانی تازه می رویم
پگاهی رشحه رشحه می فشانم آتش خود را
به دوش گردباد از مشرق اعصار می آیم
تو گویی لحظه لحظه می وزانم آتش خود را
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 07 خرداد 1400 01:50
لطیف و دلنشین
مهستا راد 07 خرداد 1400 09:57
مرحبا
محمد خوش بین 07 خرداد 1400 10:11
سلام و درود استاد عالیقدر
بسیار عمیق
علی آقا اخوان ملایری 07 خرداد 1400 10:37
هزاران درود بر شما استاد ارجمند
زیبا غزلی لطیف و دلنشین سروده اید
دستمریزاد
قلمتان نویسا
کاظم قادری 07 خرداد 1400 11:48
سلام ودرودها برشما بسیار زیبا سروده اید مرحبا برشما
علی رفیعی 07 خرداد 1400 12:09
سلام و عرض ارادت استادگرانقدر
کیوان هایلی 07 خرداد 1400 22:52
درودها بر شما جناب استاد معصومی بزرگوار
سروده ای بسیار زیبا خواندم
قلمتان نویسا و سبز
جواد مرادی 08 خرداد 1400 07:18
درود جناب معصومی شاعر گرانقدر
زیبا بود
کاویان هایل مقدم 08 خرداد 1400 10:12
محشر است جناب معصومی وزین قلم
اگر در ساحت ققنوس شعرم آشنا گشتی
به جانت واژه واژه می کشانم آتش خود را
شبنم رحمانی 10 خرداد 1400 07:49
درود بر شما . بسیار زیبا سروده اید