پرتوی از روشنا
دیدی که آخر با غمت همخانه گشتم
آواره ی بوم و بر و کاشانه گشتم
از خود بریدم تا بگیرم دامنت را
ناغافل از کل جهان بیگانه گشتم
در شامگاه رقص گیسوی سیاهت
افتاده ای در گوشه ی ویرانه گشتم
آنشب که یادت را در آغوشم کشیدم
با غمزه ای از نرگست دیوانه گشتم
تو پرتوی از روشنا بودی و من هم
تا صبحدم دور سرت پروانه گشتم
جانم فدایت کاش می دیدی چگونه
دلداده ی آن دلبر دُر دانه گشتم
مهری بیافشان طالع سرگشته ام را
کز داغ عشقت نازنین، افسانه گشتم
یک جرعه از پیمانه ات را سهم ما کن
نذر زمانی کز پی ات مستانه گشتم
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 04 تیر 1400 11:39
درود بزرگوار ا
امیر عاجلو 04 تیر 1400 11:39
سلام ودرود
محمد مولوی 04 تیر 1400 14:23
جواد امیرحسینی 04 تیر 1400 16:01
سلام و دردود بر شما. دست مریزاد
علی مزینانی عسکری 04 تیر 1400 18:05
درود استاد
عاشقانه زیبایی است
دستمریزاد
کاظم قادری 04 تیر 1400 19:11
سلام ودرودها و بسیار نغز و دلکش و زیبا آفرینها
کاویان هایل مقدم 05 تیر 1400 09:59
گلسروده ای دیگر افزون بر گلهای رنگارنگ ادب شما شاهد بودم
آفرینها دوست هنرمندم
کیوان هایلی 05 تیر 1400 15:34
درودها بر شما جناب استاد معصومی بزرگوار و عزیز
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
قلمتان نویسا
محمد خوش بین 06 تیر 1400 13:54
سلام و درودها استاد
بسیار زیبا و دلنشین بود
علی احمدی 09 تیر 1400 17:04
درود استاد عزیزم و دوست نازنینم علی اقای معصومی گرامی چون همیشه لذت بردم و آموختم