حدیث آرزومندی
من آن شمعم که میسوزم دمادم رو به پایانم
چنان بادی که در صحرا به هر سوئی گریزانم
بروی شاخه میلرزم چنان برگی که در پائیز
رها در باد و باران راهی فصل زمستانم
میان کوچه و پس کوچه های شهر حیرانی
اسیر پرسه های سهمگین هر خیابانم
هنوز از نغمه های من تمام بیشه لبربز است
شباویز شبانگاهم که در ویرانه پنهانم
حدیث آرزومندی سری دیوانه می خواهد
چه گویم قصه هائی را که میدانی و میدانم
کنون با خاطرات رفته دنبال چه میگردی؟
بمان ای عمر بی حاصل به زیر سقف ویرانم
چه تقدیری از این بهتر که در نبض شرربارم
شرنگ از شعله می ریزی و من در فکر درمانم
♤♤♤
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 25 امرداد 1402 09:28
.مانا باشید و شاعر
علی معصومی 28 امرداد 1402 19:25
قاسم لبیکی 25 امرداد 1402 13:07
درود فراوان
زیبا بود
و
شیوا
و بسیار دلنشین
مانا باشید
حشمتالله محمدی 25 امرداد 1402 17:06
که می دانی و می دانم، مرحبا دوست عزیز بسیار دلنشین
مرضیه رشیدپور 26 امرداد 1402 08:20
درودتان
فیروزه سمیعی 28 امرداد 1402 23:41
درودتان باد جناب استاد معصومی ادیب گرانقدر
غزل ارجمندی از قلم نابتان خواندم غمناک و دلنشین
زنده باد
پاینده باشید