چو آفتاب
هرگز کسی چو من به غمت مبتلا نشد
وآن کس که پایبند غمت شد رها نشد
لاجرعه ای ز جام وصالت به سر کشید
مستانه ای که رسته ز حول و ولا نشد
بیگانه هرچه زخم زبان زد عجب مدار
وآن کس که از نشان ره ات آشنا نشد
مرغی که شاهد گل باغ حقیقت است
دیگر ز آب و دانه ات ایجان جدا نشد
عمرم گذشت و بر سر پیمان نشسته ام
دانی تو هم که وعده ز خوبان وفا نشد
من بودم و تو بودی و امید دیدن ات
دل بود و غم که شاهد مهر و عطا نشد
نامت چنان سپیده و رویت چو آفتاب
برگو چرا نیآمد و از دل چرا نشد ؟!
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 05 اردیبهشت 1399 05:15
سلام ودرود
طارق خراسانی 05 اردیبهشت 1399 05:24
سلام بر ادیب و شاعر گرامی
دوست ارجمندم حضرت معصومی
جز اینکه بگویم آفرین چه باید گفت؟
عالی ست
در پناه خدا
مسعود مدهوش 05 اردیبهشت 1399 09:52
درود بر شما استاد گرانقدر
زیبا و دلنشین
عمرم گذشت و بر سر پیمان نشته ام.......
کرم عرب عامری 05 اردیبهشت 1399 09:55
درودها درودها غزیز
محمد رضا درویش زاده 05 اردیبهشت 1399 10:29
به به چه دل انگیز بود و زیبا درود بر شما جناب استاد معصومی نازنین
ولی اله بایبوردی 05 اردیبهشت 1399 11:47
شاهد حقیقت در اسارت حقیقت...
تسلیم محض حق
درودها
سیلویا اسفندیاری 05 اردیبهشت 1399 12:25
سلیس و روان، درود بر شما
محمد مولوی 05 اردیبهشت 1399 13:04
درود بر شما
فاطمه گودرزی 05 اردیبهشت 1399 13:32
درود بر شما
خسرو فیضی 05 اردیبهشت 1399 14:52
. با بهترین درودهایم
. استاد گران اندیش و ارجمند بار دیگر کلک زرین
. و هنرمندتان سروده ای شاهکار گونه را رقم زده است
. استاد گرامی در اثر شتاب در تایپ بیت چهارم . مصراع دوم
. ( ای جان ) را . . ایجان . تایپ کرده اید .
. تندرست باشید و بتابید همیشه به مهر و شعر
.
یزدان ماماهانی 11 اردیبهشت 1399 13:23
درود و بسیار عالی سرودید