رفت و ماندم اسیر تنهایی
آن سفر کرده یار دیرینم
رفت و می بُرد آنچه را با خود
عمر من بود و جان شیرینم
داده بودم زمام عقلم را
دست دیوانه ای که خود بودم
دل سپردم که باز می گردد
جز دل آزردگی نشد سودم
آتشی زد بجانم از رفتن
کز لهیبش دمی نیاسودم
اشک و آهم اثر نمی بخشید
خنده میزد در آسمان دودم
شعله از آه سینه میزد سَر
تار و پودم به لحظه ای شد دود
ریخت آوار آرزوهایم
آنچه بر سر بماند حسرت بود
زهرِ هجرش به جان بی تابم
کارگر شد چنان که می بینی
عمر و امید تازه می باید
تا کنم آرزوی دیرینی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
ندا عبد حق 29 بهمن 1397 01:15
درود بر شما بسیار زیبا
Ebrahim Hadavand 29 بهمن 1397 10:25
سپاسگزارم بانوی گرامی.
زیبا خواندید.
ویکتوریا اسفندیاری 30 بهمن 1397 23:03
رفت که مرا غرق تمنا کند
یکسره ام بحر تماشا کند
واله وشیدا دلِ زارمن
عشق وجنون روح دل آزار من "ویکتوریا اسفندیاری"
Ebrahim Hadavand 01 اسفند 1397 09:27
درود بر شما سرکار خانم ویکتوریا شاعر گرامی
سپاس از حضور شما
زیبا بود. ممنونم از همراهی تان
مهدی صادقی مود 03 اسفند 1397 10:15
زیباسروده اید
درودتان
حسن مصطفایی دهنوی 11 اسفند 1397 23:10
درود ها
دلنشین است