باز پاهای خستگی ام را قرض دادم به آسمان جلی ام شهر با من تلوتلو میخورد لای این روزهای الکلی ام لا به لای سکوت ادم ها بوق ممتد کنار جاده شدم مرگ آرام روی ترمز زد از تن زندگی پیاده ش...

منکر حال خرابت نشوم این روزها تو بدانی و خودم این مسئله را تو به فقدان کسی سوگواری اکنون و نمیدانی که ما را چه کند سر در گم نا امیدی برد به کام مرگ ان مریم ناز و چه اید به سر تو در این ماتم باز کاش می...

کوچکترین تابوت ها از همه سنگین ترند در غم فقدانشان همه غمگین ترند مرگ بزرگان میراث کهن بود در دیار ما والدین بچه کش از همه خونخوار ترند ! #محمد_مولوی...

چوپان اگر سلاخی بلد نباشد گوسفندان_ش تلف می شود ! #محمد_مولوی کاریکماتور

آب رو آتیش نمی ریزم؛ شاید درد٬ بیشتر کنه صبوریمو توی آتیشی که به پاکردی سرکنم چارشنبه سوریمو بس که مرگم شبیه ققنوسه باد خاکسترم رو میشناسه نیستی اما هنوز معتقدم کاسه ای بوده زیرنیم کاسه به هوای تو م...

شده باز پنجشنبه و دل بیقرار است دو چشمم اشک ریزان در انتظار است که شاید زدر آید آن عزیزآسمانی هم او که نام پدر داشت و بود عزیز جانی دلم می خواست اکنون باشم به پیشش کشم دستی بر صورت و سبیل و ریشش ببوسم...

سرباز خشاب تفنگ-ش را از ”گلوله” پر کرده است وقتی شلیک می کند ”گل” می شود در سینه ی قبرستان ! #محمد_مولوی

بر سر قبرم از خودم پرسیدم: "چند سالش بود؟" خودِ من گریه اش را نوشید گفت : "به گمانم چند سالی از تو کوچکتر بود حیف شد، شاعر بود خط خوبی هم داشت" ناگهان بغضش ترکید بغض من اما خندید! گفتم: "شاعر بود؟ من ...

ناله کن ای مادر رنگین کمان طفل تو در خاک کیان، بر زبان دست ستمگر به تن خسته اش زخم از آن فتنه گران از ددان کینه‌ی شان حاصل درماندگی رحم نکرد از سر نامهربان ای پدر زخمی این روزگار غنچه‌ی خندان تو پر...

غمگین ام همچون مادری غماغم که فرزندانش افتاده اند در آتشی آتشی آتشی به جان هم تا آشتی را ریشه ای نماند کلاغان سیاه و زشت هم... آه دشت بی کرانه ی سرخ! شعر پیشرو شعر سروش محمدعلی رضاپو...

خود کشته ای ؤ بر جنازه اش نماز می خوانی آهسته بیا بر مزار من تا قبر سیمانی ام ترک برندارد! #محمد_مولوی

ناامیدی مرگ زیباست مرگ آنقدر زیباست که برای من بهشت یا جهنم اش ؛ مفهومی ندارد . ... گاهی مرگ تسکین همه ی دردهاست ! #محمد_مولوی...

اینک که افتاده ام بر گوشه ی تخت. نالم همیشه از این بخت سخت. هر لحظه مرگ را انتظار می کشم. نقاشی مرگ خود را مثل قطار می کشم. ای وای این بیماری صعب العلاج کجا بود. شاید که روح خسته من قسمت سمت خدا بود. ...

"میخندم اما، به حاله خودم هستم اما چندین ساله مردم خنده ام را باور نکن پشتش اشکهای شوری جا دارد غم لعنتی با من رابطه ها دارد باور نکن اگر میبینی من اینجا جریان دارم مثل عمری که مصرف شد خیاله...

منم یک مرد اعدامی که فردا دردسر دارد چو ماهم حکم مرگم را به دستانش سحر دارد منم بهمن که در برنو هزاران تیر پر دارد ولی از مهر در چشمان آذر هم خبر دارد منم پروانه ای خشکیده بر متروکی پیله که از بی مهری...

کودکی از جمله ی آزادگان کرد گریه با دو سه همزادگان پای چو در خاک نهاد آن پسر غصه ی او خورد و درآمد به سر نا به گهی رفت به سوی پدر قبر پدر را بگرفت در بغل کرد از او یاد و دگر گریه کرد از ...

هر گناهی، خطای شیطان است بری از ساحت بزرگان است اعتراضات داخلی هم که کاری از دشمن هوسران است تا خطوط، این چنین نمایان است کار تحلیل نیز آسان است در مسیر خِرَد، ادامه دهید! شعر پیشرو شعر ...

منو از تپش های شب کم نکن... بذار تا همینجور ادامه بدم! با این فاصله باید عادت کنم... به عشق تو از دور ادامه بدم! ستاره ستاره شبو قرض کن... از آینده ای که سر رامونه! به تنهایی سخته که عادت کنم... تا...

پلیس، کم تر جولان می داد "میزان، رأی ملت" بود و، اعتراض آرام، آزاد و جمعی از این گفته ها، شاد سکوت بود و فریاد لباس شخصی ها آمدند. شعر پیشرو شعر سروش محمدعلی رضاپور قانون بود در تردید بود و نب...

دنیا ” برای” زنده_گانی تنگ است لطف کنید قبر مرا گشاد حفر کنید ! محمدمولوی کاریکلماتور