من شاعرم ولی این شعرهای گرم درقلب سرداو هرگز اثر نکرد این یار بی وفا از بی وفا بیش دل را خبر نکرد از کوچه های دل قصد سفرکرد بر حال زار من هرگز نظر نکرد...

نیمه شبها که پدر درخواب است بچه‌ها بیدارند وستی به نسی میگوید که پدر بیکار است از ماندن بیزاراست ونسی می گرید دردها بسیاراست وپدر می شکند دردل خود بیکاری بددردیست بچه‌ها بیدارند وپدر آ هسته...

بی آ نکه عشق را بشناسیم عاشق شدیم درآ ستانه پیری هنوز ما با هم غریبه ایم

بتو می اندیشم تو که در چشمانت نمودی من ودل زندانی حال می گویم من آ خرین حرف کتاب دل خود عشق تو بود سراب من ودل...

« تروریسم» در عزایِ نبودن خورشید، روز هم جامه سیه پوشید، هیچکس را در این شبِ تیره، باوری از طلوعِ دیگر نیست، دگر انگار بودنت آدم، روی این خاک هم میسر نیست، انتحاری جلیقه میپوشند، ...

فصل گرما روز روشن خانه تاریک است و سرد مادری با چشم گریان در هراس و دلهره کودکی که در فراموشی من ، رنگ ها را به زودی می برد از یاد خود مرد بیکار و پر از دلواپسی می دود بن بست را زندگی در...

( مَرو بمان ) نگاه بَر نمیکَنی درآسمان چه دیده ای بینِ تو با ستاره ها زمزمه هایِ بی صدا به ماه و آن اشارها تو را قسم به مادرم مکُن شتاب مَرو بمان مَرو بمان ندیده بوده ام پدر به عمرِ خ...

مادر کجای گریه ام از راه می رسی؟

خانهء عشق کجاست ؟ ..................... کوچه ها ...................... پنجره ها ..........................خاطره ها آن همه شادی و آن مـهـر و صفا کـه می گـفـت مـادربـزرگ دخـتـرا کــوزه بـه س...

پسرک تن نحیفش پر ز رخوت در ا ضطراب انشای فردا بود «علم بهتر است یا ثروت» ثروت او فقر وبیداد بود فقدان حتی یک مداد بود آرزویش اما کسب علم بود بدین ره ٫وجودش همه حلم بود به جای قلم کبریت ...

پلکهایت را نبند تاریک میشود دنیایم جانم را بگیر نگاهت را نه

سالیانیست طویل.من در این خانه ی تنهایی خود تنهایم به تو می اندیشم من چنان غرق در افکار خودم مبهوتم. که به دنبال تو در رویاها. هر جایم و ز این مساله ی سخت در این زندگی پوچ خودم. حیرانم ک...

پیوند من و تو تفسیر گناه نیست حقیقتی که در نگاه ما شکوفه میزند سرود مبهمیست که ره به جاودانه میزند میان این سکوت بین حرفهای ما درخشش ستاره در سیاهی شب و روایت ظهور جلوه هاست تمام حس من به در...

سکان زندگی رادست خواهم گرفت میرانم به جزیره عشق میخوانم با مرغان لنگر می اندازم به آب کشتی را میخوابم به گل خانه رازیر درخت عاطفه میسازم تور به آب می اندازم صید میکنم ماه را فریاد را سر می زن...

بازهم تنگ غروب سینه ام سنگین است. بازهم رنگ افق دیده ام رنگین است. حسرتی نیست به جز شستشوی دل خویش در زلالی همان اشک که از دیده ی اروند روان است هنوز. غصه ای نیست...

روزگاریست در این باغ بزرگ. از پس ترس مترسک . من به خود لرزیدم که مبادا بروم در پی یک سیب و گرفتار شوم . از همین روست که من ترسیدم تا که آنروز تورا.در سر شاخه ی خشک . و به هنگام فرار من دیدم...

ای زمرد دریاهای مقدس در اندیشه ی طلایی ی قهرمانان در غلطان پیمان سرخی در جهاد دریاها ابدیت های نو متولد شدند در پیمان سرخ جهاد دریاها در خاطره ی راه شیری برجسته پیمان سرخ تا ستاره قد می کشی...

چشم هایم خیس آب_ اشک هایم به سرازیری باران شمال_ غم ها در دل من،خانه ی ویلایی دارند به رهن_ و جدایی، که شده قصه ی تکراریه من در شب تار_ و دلم، مثال یک قایق بشکسته ی در گل مانده، که ند...

این شعر نیمایی را هنگامی سرودم که از کشتار مردم بی گناه میانمار مدتی گذشته بود. آنان را به جرم مسلمان بودن در آتش زنده زنده سوزانده بودند. بودا، که از کشتن یک پرنده بشدت پرهیز می کرد، حال پیروان...

تو از قبیله ی باران هستی
طراوت از دست های تو جریان می گیرد
هر گل فتاده به خاک
با نگاه سبز تو جان می گیرد
در هوای تو
عشق معنا می یابد
پروانه عاشق می شود
گل مریم دوبار...