دیشب، 25 اسفند 1399، روی آنتن زنده سیما از شبکه جهانی جام جم، برای نخستین بار در عمر کوتاه فعالیتهای نمایشی ام تجربه خاص و عجیبی را از سر گذراندم. همبازی خوبم هم نهایت تلاش و همکاری که باید بین دو بازیگر صورت بگیرد تا معدل نتیجه کار به اصطلاح مقبول افتد، به خوبی به کار بست. البته همیشه در دقایق آخر همه چیز عوض می شود و این جزئی از رموز بازیگری است. مثلا برنامه پیش بینی شده به مدت بیست دقیق تبدیل به پنج الی هشت دقیقه می شود و خوب معلوم است که در این شرایط هنرمند باید بر قدرت خلاقیت فردی و هماهنگی های تمرین تکیه کند. در هر صورت با احتساب فراخوانده شدن به این کار تنها از دو روز قبل و فقط یک جلسه سه ساعته تمرین پلاتویی آن هم درست پیش از اجرای اصلی (البته سال گذشته روی شگردهای استاد بی بدیل نمایش سیاه یعنی استاد جواد انصافی، تئاتری را روی صحنه برده بودیم و با اصول کار آشنایی قبلی داشتیم) یقینا جای بهتر شدن بازی ها وجود دارد اما احساس حادث شده پس از انجام نمایش را قبلا به هیچ عنوان در زندگی تجربه نکرده ام. در نمایش زنده روی سن سالن تئاتر هم قضیه به گونه ای دیگر است و اصلا با کار جلوی دوربین قابل قیاس نیست آن هم در برنامه ای با مخاطبین ایرانی یا حتی فارسی زبان در سراسر جهان. امیدوارم گل لبخند در همین دقایق کوتاه بر لبان هموطنان نشسته باشد. (عمو نوروز نمایش کوتاه دیشب: کاویان)
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
سیدعلمدار ابوطالبی نژاد
-
مهدی دلخانی
نظر 2
کیوان هایلی 02 فروردین 1400 09:16
به امید موفقیت های بیشتر برای شما استاد بزرگوار
کاویان هایل مقدم 02 فروردین 1400 13:27
خیلی ممنون از لطف شما
