3 Stars

کنجِ زندانِ تنگِ نومیدی

ارسال شده در تاریخ : 04 اسفند 1399 | شماره ثبت : H9415081

درودها!

کنجِ زندانِ تنگِ نومیدی
از خودم سال‌هاست بی خبرم
حرف‌هایم همه گلوگیرند
سِیلی از گریه‌های بی ثمرم!

زیرِ آوارِ غم، دلِ خونم
مثلِ یک شهرِ رو به ویرانی‌ست
چشمِ دائم در انتظارم چون،
آسمانی همیشه بارانی‌ست

قامتم نقشِ مرگِ بیدی پیر
در دلِ باغی از تبارِ خزان
روحِ حیران و ناشکیبایم
هست فکرِ فرار از این زندان!

زخمِ یک عشقِ کهنه بر جانم
مانده و می‌کشد مرا کم‌کم
همهء آن‌چه مانده از آن عشق
نیست چیزی به جز دلی پُرغم

عاشق و بی‌قرارِ هم بودیم
مدّتی پاکباز و بی‌پروا
حیف، امّا چه زود ترکم کرد
آتشی کرد در دلم برپا!

حال، من هستم و غباری از،
خاطراتی که بوی غم دارند
شعرهایم همیشه چیزی چون
عطرِ گیسوی یار، کم دارند!

محمدعلی سلیمانی مقدم ۱۱-۱۱-۱۳۹۹

شاعر از شما تقاضای نقد دارد

تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
ارسال ایمیل
کاربرانی که این شعر را خواندند
این شعر را 80 نفر 163 بار خواندند
امیر عاجلو (05 /12/ 1399)   | کمال بنا (05 /12/ 1399)   | بهنام حیدری فخر (05 /12/ 1399)   | محمدعلی سلیمانی مقدم (05 /12/ 1399)   | علی مزینانی عسکری (05 /12/ 1399)   | ابوالحسن انصاری (الف. رها) (06 /12/ 1399)   | سامی جواهری (06 /12/ 1399)   | کاویان هایل مقدم (06 /12/ 1399)   | روزبه آریا (07 /12/ 1399)   |
رای برای این شعر
تعداد آرا :6

نظر 10

تنها اعضا میتوانند نظر بدهند.

سریال خاتون قسمت6
سریال خاتون قسمت 6
تبلیغات فرهنگی
تو را به هیچ زبانی
بازدید ویژه
ورود به بخش اعضا
تولد اعضا