نیمکتِ خیال

ارسال شده در تاریخ : 06 اردیبهشت 1400 | شماره ثبت : H9416084

بیا ای رفته در دامانِ تنهایی
به پا کن
عشقِ آزادِ پرستو را
دوباره
کوچه را روشن
دوباره چاییِ آن روزِ اول را
همان دستانِ گرمِ شوقِ دیدارِ نخستِ خاطراتِ خوبِ آسوده
تو از ماهِ براُفتاده بر آیینه
تو از خورشید میگُفتی
و گاهی بوسه یِ شرمی
و
مویِ سرفروبرده به دستانِ سپیدِ آرزوهایِ قشنگم را
به پا کُن خاطراتِ رفته یِ خوبِ پرستو را
بیا این خانه بی تو،مُرده است گویی
بیا
باران و چترِ کوچکِ همسایه یِ دیرینِ باور، شو
تو ای گمگشته یِ فصلِ تماشایی
همین یکشنبه یِ آخر
قرارِ دلگشایِ نیمکتِ افسرده یِ آن
باغِ حسرت،شو
کنارَت نامه یِ افتاده بر آن شالِ آبی رنگ
نگاهی در نگاهِ آتشینِ غم
بدونِ هیچ منظوری
سرِ دزدیدنِ بادبادَکِ طفلِ سراسیمه
گواهِ مشقهایِ کودکیهامان
دگر پژمرده ام اینک
بیا از نو
در این دنیایِ سرد و پَست و آلوده
کنارِ خاطراتِ دورِ تنهایی
همان عشقِ جوانی، شو
همان عشقِ جوانی، شو

__________________________
شعر دوم:

زنی
خیره بر یک قفلِ مسدودِ هزاران ساله از درد
و غُبارِ غَم
به یادش آوَرَم آیینه
و
سُرخابِ ایامِ جوانی را
غَمَش را یاد میدارد؟
غَمِ سَردِ زمستانی
که در آن صبحِ تیره
یاسها رفتند
مَنَم
اینک
زنی
تنها و اَندُهگین
نشسته خیره بر قفلی هزاران ساله
در تقدیر
زَده بر رویِ خود
سُرخابِ ایامِ جوانی را

_____________________
شعر سوم:

آن مرد در زمستان، شاید دِگَر نیاید
شیرین به یادِ مستان،شاید دگر نیاید/

در سوگ رفته اند باز ،یارانِ آشنایی
آن سالِ باد و باران، شاید دگر نیاید /

گفتی بهار بودی ،طنازِ خلوتِ من
آن لحظه یِ بهاران، شاید دگر نیاید /

سارا کلاسِ اول،مادر، زخیسِ باران
آن درسِ روزگاران،شاید دگر نیاید /

ای باغِ پرتوِ ماه ،در ازدحام ِگلها
گو غمزه یِ،گریزان،شاید دگر نیاید /

گفتی هوایِ تیره، باران، زِ پِی،برآرَد
بارانِ آشنایان، شاید دگر نیاید /

بر یادگارِخوبان،یک لحظه ازجدایی
بابا و نان و ایمان ،شاید دگر نیاید /

اینک کنارِ یک زن،خالیتر ازهمیشه :
"مادر"، نیایِ انسان، شاید دگر نیاید /

شاید،که نه،یقینا،مِهر و نیایِ من بود
آن کوکبِ خَرامان، شاید دگر نیاید /

هرگز نمیشود که،یک بچه بود و هر دم
دَردا که عمرِ پیران،شاید دگر نیاید /

با این خیالِ خالت،خوابم بَرَد دوباره؟
ِآن گیسِ گُلعِذاران، شاید دگر نیاید /

آلاله یِ سکوت است،فریادِ بارزِ عشق
آن لاله یِ " شتابان " شاید دگر نیاید /
______________________

شعر چهارم:

خواب میدیدم
خوابی
که
مثلِ هیچ وقت نبود
میانِ
عطرِ هُرمِ گندمزارهایِ خیس
داد میزدی:
بیا بیا
و
منِ
ساده
چقدر آرام قدم برمیداشتم
خیالِ خویش بود
عبورِ یک بهانه
که
گویی
سالها پیش
در
امتدادِ
نسلهایِ سردِ ایلیاتی
میانِ سرزمینِ مه آلودِ دشتهایِ غمزده
گم شده بود

شعر_ عیسی نصراللهی