ا
بالا آورده بود
شبِ مست
ستارگان را
بر سفره ی آسمان !
کویر
در توهمی کور
باران پنداشته بود
سوسوی آسمان را !
سکوت شب
اسیر شغال هایی
که زوزه شان
ضجه ی آدمیانی بود
در وحشتِ تجاوزی نابهنگام !
ابرها
اسیری فراموش
در یافتن ِ بیابان !
ناودان ها
در پوچیِ احساسی گُنگ
بر ارتفاعِ کاهگلِ بام
در اندیشه ی خودکشی !
شبِ شراب
در تحریکِ ستارگان
به درخششِ بیشتر !
تاکستان ها ، بغض آلود
در غم صاحبانی فقیر !
آه کشیده
آخرین دهقانانِ بر جای مانده ی کویر
در حسرتِ یک سراب _حتی _
امسال _ نیز _
عروسی لیلا و ابراهیم
سر نخواهد گرفت اگر
نرسد به کویر
شتابان
باران !
در آتشی می سوخت
_ ابراهیم _
که به جان تاک ها اوفتاده !
و به انگشتری می اندیشید
_ لیلا _
که رنگ باخته
در انتظاری پنج ساله !
شب
تکان !
خارها به جنبش !
زوزه ی شغالها
تغییر !
پنجره های چوب
جیر
جیر !
تنوره ی طوفان !
ابر ها
چونان پیکی سوار _ چالاک !
...و ناگهان
انفجاری عظیم
رعع ع ع د !!!
و
برق ی
که خشکاند
مردمِ خواب آلود
بر پشت شیشه ی انتظار !
با
را
ن ......
.
.
.
قهقهه ی مستانه ی خارهای چسبیده بر تاک ها
بلند !
ناودان ها
مغرور !
ستارگان
فرار بر قرار !
و شب ، رو سیاه !
قطرات باران
بر پنجره هایی چوبین !
بر گونه های ابراهیم !
بر گونه های لیلا !
14 شهریور .
مسعود احمدی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 14
محمد جوکار 02 آذر 1394 16:26
کویر
در توهمی کور
باران پنداشته بود
سوسوی آسمان را !.....
درودها جناب احمدی عزیز
تصاویر پی در پی سروده ی زیبایتان ، مخاطب را به اندیشه وا می دارد
آفرین تان باد
در پناه حضرت دوست
جواد مهدی پور 02 آذر 1394 17:23
سلام و عرض ادب محضر استاد احمدی گرامی
بسیار عالی سرودید
بهره مند شدم از شعر زیباتون
درود بر شما
مهدی صادقی مود 02 آذر 1394 19:14
سلام بر استاد احمدی عزیز
حکایت زیبایی بود
درود بر ترسیم خلاقانه ی شما
طلعت خیاط پیشه 02 آذر 1394 19:51
چقدر زیبا قلم زده اید
درود بر شما و قلم سرسبزتان
دادا بیلوردی 02 آذر 1394 19:55
درود بر جناب احمدی
بهره مند شدم از احساستان
قلمتان بهاری
فرزانه مظلومی( سبحان) 02 آذر 1394 21:08
سلام عرض می کنم
این شعر از جمله اشعاری ست که در خاطرم مانده
به زیبایی امید و پایان انتظار را در چهره ابراهیم ولیلا به تصویر کشیدید
سپاس
زهرا نادری بالسین شریف آبادی 02 آذر 1394 21:26
درود لذت بردم ازاحساس پرشورتان قلمتان مخلد
کمال حسینیان 02 آذر 1394 23:25
سلام و درود جناب احمدی عزیز
استادم چندبار خواندم این ناب ماندگار شعری تان را و هر بار بیشتر به لایه های درونی آن رسیدم
تصویر در تصویر
همه ابتکار بود و آفرینش
پیشواز شعر زیبایتان :
وقتی که پیکر ماه را
با تازیانۀ شب
کبود می کنند ...
کدامین شانه
طاقت اشک آسمان را دارد ...؟!!!
کرم عرب عامری 03 آذر 1394 00:54
درود بر شما
علیرضا خسروی 03 آذر 1394 10:18
احسنت
احسان امیرسالاری 03 آذر 1394 13:05
درود بر شما
در حسرت یک سراب حتی
تصویر تصویر شگفتی بود و اندیشه بسیار لذت بردم جناب احمدی و در آخر قطرات باران بر گونه های ابراهیم بر گونه های لیلا....
شما را با آب چشمهای ما چکار؟
قلمتان پرتوان
منوچهر منوچهری(بیدل) 04 آذر 1394 16:07
بسیار زیبا درودتان باد
محسن بیاتیان 04 آذر 1394 23:25
زیبا سروده اید
و شعرتان به دل می نشیند
نسرین قلندری 09 آذر 1394 16:08
بی نهایت لطیف ............ درود