روی گسل ننشین ترا کـــــم کم بپاشاند
طوفان بگیرد شهـــــــر را در دم بپاشاند
یک بغض گاهی می توانــد آسمان را هم
با اشک های ساده ای از هــــــم بپاشاند
پائیز گاهی شوکت یک باغ را در هـــــم
با زوزه ی باد خــــــــزان محکم بپاشاند
این شهر هم یک روز طعم آسمان می داد
حالا به روی آسمـــــــــان هم غم بپاشاند
باران اشکم را بپرسی عشـــــوه می ریزد
تصمیم دارد عشــــــــق را نم نم بپاشاند
دیگر غزالی در تن کوهــــم نخواهی دید
صیاد می آید مــــــــــــرا از هم بپاشاند
برگرد می خواهـــم ترا یک دم رها سازم
بگذار غم قشــــــــــلاق را از دم بپاشاند
وقتی نگاهم طعــــــــم زخم مثنوی دارد
بگذار بر زخمم نمک عالـــــــــم بپاشاند
جابر ترمک
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
علیرضا خسروی 26 دی 1394 08:17
بسیار زیباست...
درود بر شما استاد گرامی
حسن کریمی 26 دی 1394 11:59
بسیار زیباست جناب ترمک احسنت
مسعود احمدی 28 دی 1394 16:40
درود استاد ترمک عزیز...
بسیار زیبا و دلکش .
و کاش تاریخ سرایش شعرهایتان را قید کنید ... برای من بسیار مهم است ... سپاس استاد عزیزم
طاها رئیسی 29 دی 1394 10:15
درود بر شما استاد بزرگوار
بسیار زیبا
علی اکبر سلطانی 29 دی 1394 10:52
سلام و عرض ارادت استاد بزرگوارم..
کلاس درسی ست پای شعرتان
نیاز به تعریف کوچکتان ندارد ....
مراقب خودتان باشن ...
"همین"!
علی معصومی 21 فروردین 1399 21:00
درود و عرض ادب
◇◇◇♡◇◇◇
زیبا سروده اید
آفرین بر شما
☆☆☆☆☆