هر غزل تا می سرایم شهر از بر می کنند
شاعری های مرا بی پرده باور می کنند
بیت بیت شعر را گشتم ولی پیدا نشد
واژه هایی را که با چشمت برابر می کنند
موج موهایم که می ریزد سر آئینه ها
ماه را در پشت ابر دل مصور می کنند
درخودم زل می زنم شاید ببینم خویش را
دردها در من روایت های محشر می کنند
در پریشانی مرا با موج همسان دیده اند
اهل دریا با دل آشفته هم سر می کنند
ساحل زیبای یک دریای باران خورده ام
جاشوان شعر مرا سرشار گوهر می کنند
رود بودم تا به دریا ریختم دریا شدم
دشتهای خشک شعرم را شناور می کنند
#پرستش_مددی
۱۳۹۸.۰۶.۲۶
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 05 بهمن 1399 08:39
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
پرستش مددی 06 بهمن 1399 10:54
با درود ،
سپاس از اینکه مرا با مهر می خوانید ،
پاینده و سرفراز باشید جناب عاجلو ی گرامی
کاویان هایل مقدم 05 بهمن 1399 09:13
با آرزوی شکوفائی روز افزون برای شما بانوی پر احساس
پرستش مددی 06 بهمن 1399 10:56
با درود ،
یک دنیا سپاس از مهر و لطف بیکرانتان ،
پاینده و سرافراز باشید جناب هایل مقدم گرانمهر
مهدی رستگاری 05 بهمن 1399 12:00
سلام و درود
این دومین شعر سرکار بود که خواندم. قلم توانا و خیال انگیزی دارید.
پرستش مددی 06 بهمن 1399 10:57
با درود ،
یک دریا سپاس از مهر و لطفتان ،
پاینده باشید و سرافراز جناب رستگاری گرامی
جابر ترمک 05 بهمن 1399 12:28
درود بانو دکتر مددی عزیز
شما فوق العاده کار می کنید
آفرین
پرستش مددی 06 بهمن 1399 11:00
با درود ،
سپاس بیکران و بی پایان استاد ترمک بزرگوار ،
می آموزم از شما مهربان ،
سبز و آفتابی باشید و پاینده استاد ترمک گرانمهر
منصور آفرید 06 بهمن 1399 21:22
درود بر شما غزلهای زیباتون را دوست دارم
بسیار زیبا