برکت آه
من مرثیه گوی غزلی گاه به گاهم
شروای کلامی به دل از برکت آهم
در ملک سخن طالع بختم شده اینکه
آواره ترین خسرو بی تاج و کلاهم
هر ذره خاکم پی خورشید روانست
دل بسته به اسرار دل انگیز پگاهم
گم گشته ترین هاله ی لبریز غبارم
باشد که شود آینه ای پشت پناهم
عمریست که در رهگذر گردش ایام
با باد سفر کرده یکی پرِّه ی کاهم
کی میرسد آن قافله تشنه مصری
تا پیرهن خون زده گردیده گواهم
معلوم نشد که سر سودای چه دارند
آنان که فکندند در این ظلمت چاهم
ای سرو بلندای حقیقت نظری کن
تا خم نشود قامتی از بار گناهم
دستان مرا رعشه نگیرد که بگیرد؟
چشمان مرا گو که هنوز اول راهم
باید بسرایم، بنویسم، بگدازم...
ای دست اجل از چه بری رو به تباهم
یک ثانیه هم فرصت ماندن ندهیدم-
سرشار عبورم چه بخواهم چه نخواهم
تعداد آرا : 8 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 23 آذر 1399 10:14
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
مرضیه نورالوندی 23 آذر 1399 11:36
باید بسرایم، بنویسم، بگدازم، درود بیکران بر شما، سبز باشید
بهنام حیدری فخر 23 آذر 1399 12:26
درود بر شما استاد
علی آقا اخوان ملایری 23 آذر 1399 12:55
درودها بر شما استاد، زیبا، موزون و دلنشین سروده اید
آرمان پرناک 23 آذر 1399 13:22
درود بر استاد بزرگوارم جناب معصومی
بی نهایت شورانگیز و زیبا
خواندن اشعارتان واقعا لذت بخش است
قلمتان سبز
کرم عرب عامری 23 آذر 1399 19:37
درودتان گرامی
امیرعباس معینی 23 آذر 1399 22:34
درود بر شما
در پناه " اللّه آن یگانه ستوده مقدس ترین"
ولی اله بایبوردی 24 آذر 1399 08:30
سلام و درود
کاویان هایل مقدم 24 آذر 1399 10:27
استاد
وه از این چامه مطنطن
حسن مصطفایی دهنوی 26 آذر 1399 08:37
درود ها استاد
بسیار زیبا است
سربلند باشید
محمدحسین خدیوزاده 26 آذر 1399 13:43
بسیار زیبا سرودید
از دیدن روی تو به آهی گذراندیم
از چشم سیاهت به نگاهی گذراندیم