طلوع عشق
تو که سرداده ای ای گل نوید صبح فردا را
چرا یک شب نمی گیری سراغ کوچه ی ما را
نمیآیی به سمت شهری از شب های بی پایان
نمی پرسی دگر احوالی از این بی سر و پا را
به جان لاله های شسته در باران که با شوقت
شقایق وار چیدم درد و داغ دشت صحرا را
همان روزی که پیغام طلوع عشق را دادی
نثارت کرده ام گلنغمه ی یاسین و طاها را
تو هم ای نازنین آیات نورت را تلاوت کن
سر انگشتی کرامت کرده حل کن مشکل ما را
بیا تا زندگی شوری بگیرد پا به پای تو
بیا تا بوی عطرت پر کند اقصای دنیا را
ببیند هر کسی همراه معصومی بچشم خود
ظهور آفتابِ دولت فرزند زهرا (س) را
تعداد آرا : 8 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 13 فروردین 1400 11:54
درود بزرگوار ا
کیوان هایلی 13 فروردین 1400 12:21
درودها بر شما استاد بزرگوار
شاعرانگی هایتان مستدام
زیبااااااااااااا سرودید
بهنام حیدری فخر 13 فروردین 1400 12:29
کاظم قادری 13 فروردین 1400 12:36
مرحبا زیبا و دلنشین
مسعود مدهوش 13 فروردین 1400 13:13
علی آقا اخوان ملایری 13 فروردین 1400 15:19
درودها بر شما
غزلی زیبا، عاشقانه و دلنشین سروده اید
قلمتان نویسا
کاویان هایل مقدم 13 فروردین 1400 18:57
یا مهدی ادرکنی
عجل علی ظهورک
حسن مصطفایی دهنوی 14 فروردین 1400 07:08
سلام و درود استاد معصومی
بسیار زیبا است
سربلند و پاینده باشید
روناک غریب لکی 15 فروردین 1400 09:13
درود بر شما.