ضریح آینه و آب

ارسال شده در تاریخ : 24 تیر 1400 | شماره ثبت : H9417510

ضریح آینه و آب

اشکی بروی گونه خیسش چکید و رفت
نجوا نمود و از دلش آهی کشید و رفت

در ازدحام ساحت محبوب شهر عشق
با خاک راه حضرت جانان خزید و رفت

بی آنکه چشم دل بسپارد به غیر دوست
حتی کبوتری به نگاهش ندید و رفت

با عطر و بوی زمزمه ی دل وضو گرفت
شهدی دگر بحولُ ولایش چشید و رفت

گرد ضریح آینه و آب و آفتاب
با پای دل به عشق و ارادت چمید و رفت

وقتی که داد بار غمش را به دوش باد
حتی سبک تر از پر کاهی پرید و رفت

علی معصومی از دفتر : دفتر اول 24 تیر 1400 6نظر

غزل

تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5

کاربرانی که این شعر را خواندند

رای برای این شعر

امیر عاجلو (24 /04/ 1400) اکرم بهرامچی (25 /04/ 1400) محمد خوش بین (25 /04/ 1400) علی آقا اخوان ملایری (25 /04/ 1400) کاویان هایل مقدم (26 /04/ 1400) کرم عرب عامری (26 /04/ 1400) آرامش ظهرابی (27 /04/ 1400) علی معصومی (27 /04/ 1400)

تعداد آرا :8

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 6 ارسال نظر جدید

نظر 6

امیر عاجلو 24 تیر 1400 23:35

.مانا باشید و شاعر
اکرم بهرامچی 25 تیر 1400 01:17

در ازدحام ساحت محبوب شهر عشق
در خاک راه حضرت جانان خزید و رفت

بی آنکه چشم دل بسپارد به غیر دوست
حتی کبوتری به نگاهش ندید و رفت
محمد خوش بین 25 تیر 1400 13:58

سلام و درود استاد بزرگوار
علی آقا اخوان ملایری 25 تیر 1400 15:07

درودها بر شما استاد و شاعر گرامی
بسیار زیبا، دلنشین و لطیف سروده اید
دستمریزاد
قلمتان نویسا
کاویان هایل مقدم 26 تیر 1400 08:00

درود بر حضرت دوست
مهمانی آینه و ضریح چه لطیف به قلمتان درآمد
احسنت
کرم عرب عامری 26 تیر 1400 12:50

درودتان استاد