جهان بی سایه

ارسال شده در تاریخ : 20 امرداد 1401 | شماره ثبت : H9421830

در این آشفته بازاری که هر دم می رسد دردی
خدایا سایه را آخر دریغ از این جهان کردی
دلم گاهی به تنهایی، سراغ شعر او می‌رفت
میان هق هق و اشکم، دمی فارغ ز نامردی
اگر چه عاشقان را نیست پایان و فراموشی
نیارد کس دگر از او ندایی و رهاوردی
چراغی کو بر افروزد، نباشد بیم خاموشی
بر این آتش که بر دل زد، نیفتد لحظه ای سردی
به رقص واژگان او، دل عشاق رقصان شد
چو روز هجر مولانا، به رخسارم نشست زردی
اگر از شمس تبریزی، گرفت جان و محیا شد
چگونه می زداید دل، از این غم خانه هر گَردی
دلت "هایل" بسوزد، سوز دل مرهم بود امروز
خوشا بر روح آزادش، نمی بینم هماوردی