آتش بزن به خرمن سر سبز باورم
من ناخدای کشتی در خون شناورم
از هر طرف که می وزی ای باد بد شمیم
من مثل کوه پیش تو طاقت می آورم
پرهای من شکوه عقاب است و اوج قاف
دستت نمی رسد به مکانی که می پرم
من آذرخش یک شب بارانیم که عشق
پیچیده است در خم ابیات آخرم
شب را برابرم ننشان تا سکوت هست
هرشب پناه بر دل فریاد می برم
آزاده ها همیشه مرا سینه می زنند
من انعکاس آینه های مصورم
ده ، در هوای چشمه ی شعرم نشسته است
لبریز از طراوت گل های قمصرم
پروانه ها جنون ترا پر نمی کشند
سیسنبرانه همدم سرو تناورم
تهدید راه چاره ی من نیست نازنین
من با تمام خاک نشینان برابرم
جابر ترمک
تعداد آرا : 6 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 24 فروردین 1399 19:30
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
موسی ظهوری آرام 24 فروردین 1399 20:18
سلام
عالی ،استاد
مسعود مدهوش 24 فروردین 1399 22:25
درود بر شما
زیبا غزلی خواندم،مانا بمانید
فاطمه گودرزی 25 فروردین 1399 00:32
درود بر شما
حمید میرزانژاد 25 فروردین 1399 12:18
بسیار زیبا سرودید درود برشما
عباس ذوالفقاری 26 فروردین 1399 09:23
سلام استاد چقدر زیبا..چقدر دلنشین....کاش بیشتر شعر بگذارید تا بنده بیشتر بیاموزم...در پناه حق
خسرو فیضی 26 فروردین 1399 13:20
. سلام و درود بیکران . . بیکران نثارتان باد
. استاد والانگر و اندیشمند کلک زرین و خوش خرامتان گلواژه گان
. را رقصی چنان میانه که آرزوست آموخته
. کاش نویسنده ای توانا بودم تا می توانستم بیت بیت این شاهکارگونه
. سروده را آنطور که شایسته است توصیف کنم . اما . چه کنم ؟؟ که قلمم نارسا و زبانم قاصر .
. بارها خواندم و هر بار درسی نو آموختم . .
.
کرم عرب عامری 30 فروردین 1399 01:19
آفرین آفرین