برگ زمین خویش باش
گوهر دُردانه و نقش نگین خویش باش
دست انگشترفروز آستین خویش باش
عمر کوتاه بشر سرمایه ی فردای اوست
میزبان لحظه های نازنین خویش باش
پرتو آئینه از خوب و بد تصویر ماست
همدم و همراه قاب راستین خویش باش
از قناعت مور تسلیم سلیمان هم نشد
پادشاه مرز و بوم هندُچین خویش باش
ماه و خورشید فلک بازیگران صحنه اند
چهلچراغ پرتو افشان جبین خویش باش
آسمان هم محو نجوای امید رویش است
شاخه نورسته و برگ زمین خویش باش
بخشش صد خرمن از منت نمیاید به کار
وامدار دستهای خوشه چین خویش باش
عاشق صادق همیشه محو روی دلبرست
واله و مجنون یار اینچنین خویش باش
رسم و آئین هزاران مدعی را دیده ای
رهرو دیرینه ی دین مبین خویش باش
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 03 اردیبهشت 1400 22:51
محسن جوزچی 03 اردیبهشت 1400 23:18
درود بر شما زیبا و دلنشین
کیوان هایلی 03 اردیبهشت 1400 23:44
درودها بر شما استاد معصومی بزرگوار
زیبا سرودید
علی آقا اخوان ملایری 03 اردیبهشت 1400 23:58
درودها بر شما استاد گرامی
غزلی زیبا و دلنشین سروده اید
دستمریزاد
قلمتان نویسا
کاظم قادری 04 اردیبهشت 1400 00:30
سلام ودورود وبسیارزیبا ۲
کاویان هایل مقدم 04 اردیبهشت 1400 08:45
احسنت استاد معصومی
یاد تصنیف فرزند خصال خویشتن باش در متون درسی به خیر
محمد خوش بین 04 اردیبهشت 1400 17:12
درود بر شما
جواد امیرحسینی 05 اردیبهشت 1400 15:37
با سلام و عرض ادب. بسیار زیبا و دلنشین بود و با صدای گرمتان زیباتر هم شد. دست مریزاد.
محمد علی رضا پور 09 اردیبهشت 1400 15:14
???? ???? ????
محمد علی رضا پور 09 اردیبهشت 1400 15:14