پای شعرم لنگ چشمان تو بود آرزویم رنگ چشمان تو بود می نوشتم هر چه از تنهائیم قصه ی دلتنگ چشمان تو بود پاکی و آئینه داری و سکوت بهترین آهنگ چشمان تو بود برکه اندیشه ام درالتهاب ازهجوم سنگ چشمان تو بود ج...

گذشته‌ایم از اندوه و عیشِ مختصرش که زندگی نمی‌ارزَد به رنج و دردِ سرش فقط که ریشه‌ی ما را نمی‌کَنَد از جا به شاخه‌های شما نیز میخورَد تبرش خدا من و تو و او را نشست و قالب زد برای این‌که ببالد به خل...

اینکه می بینی چنین مخمور جام باده ام چون به می رنگین شده هر روز و شب، سجّاده ام پشتِ تو حرف و سخن بسیار بود و من به تو هیچ منّت نیست، امّا بی ریا دل داده ام راست می گفتند مردم قلبِ تو از سنگ بود دو...

از گروه فاتحان در حرص، بیرونیم ما در فضای عشق، مغبون مثل مجنونیم ما دلربا وقتی که ما را در سرا بیمار دید حکم جایز بر حرامش خواند، ممنونیم ما خارِ تنهایی به خالق می‌کند نزدیک‌تر ((هر که می گرداند از ...

غزل : پرواز تَر کن لبت را تا در آغوشم شبی را سِیر.. با منطق عطار می چسبد جهان را طِیر.. «تابو» یِ عاشق ها غریب افتادن از عشق است تا هفت شهر امشب ضمانت کن مرا از غِیر.. پرواز .. ، رویای ِ نفیسِ آ...

دل گرفته ساقیا ، مِی ده که دل را وا کند شور و حالی در دل ِغم دیده ام برپا کند چشمِ مستت را بچرخان لحظه‌ای هم سوی من تا که چشمانت مرا هم مست و بی پروا کند ساقی امشب هرچه می خواهی بکن با جسم من ر...

تا که مِهرش به دل و پیکره‌ی جان رسید ریتم قلبم از نوسان به حد میزان رسید به امید رُخ حوری‌وش و چشمان سیاه بر کویر تشنه‌ام،مژده‌ی باران رسید با انجمن ستاره‌ها میل سخن نیست مرا بِرکه‌ی دلم را هوس یک م...

شرم دارم که ببینم رخ پژمرده او ناتوانم که ببینم حس آزرده او او که یک همدم و دل باخته پر تب و تاب نگرانم ز همان قصد بد آورده او چون که بیش از طلب ناز نیازش شده بود مهر خود باز اسیر دل افسرده او چون ...

تبعید شد از شهر دل وقتی رجزها خوانده بود صد مثنوی گفتم ولی، او در غزل جا مانده بود سودای پروازش چرا با من نبود آن آشنا ؟؟ بالش شکسته در قفس، او را کسی رنجانده بود از دوری اش تب کردم و پاشویه ها کاری ن...

  غزل  : کاشان آزادم از در  بندِ لب های ِ تو خوابیدن جغرافیای ِ چالِِ لبخند ِ تو  را  دیدن می بوسم آن رنگین کمان ِ خاطراتت را مشغولم از بر  نردبان ات آرزو چیدن  خیره به هم کوچ از قفس را دیر فهمیدیم...

صبح بی ترانه این ابر بی نشانه رهایم نمی کند باران دانه دانه دوایم نمی کند مثل کویر داغ تبالوده ام که باز یک رود عاشقانه صدایم نمی کند از بسکه خورده ام غم ایام رفته را صد بغص بی بهانه رضایم نمی کند ...

نسل ما ، سوخته، خونین جگر عاشق بودیم در شب حادثه ها شعله ور عاشق بودیم عشق وقتی که پدر از تو درآورده ، دگر... من چه گویم که پدر در پدر عاشق بودیم کوچه هامان همه دیوار به دیوار غروب گاهِ مهتاب ، پسِ بس...

چشمانِ خمارِ تو مرا مست می کند آنچه گُسارِ باده نکرده است، می کند بی اعتنا به طاقتِ از دست رفته ام بامن ورای آنچه روا هست، می کند رویِ خوشی نشان به وفایم نمی دهد آن را اسیرِ عسرتِ بن بست می کند چشمت...

روح میان جسم تو هم‌خانه‌ی خداست حقّا گل وجود تو از چانه‌ی خداست میل طواف گرد تو دارم برای من جانت خدا و کالبدت خانه‌ی خداست لیلایی و جنون جهان را بهانه‌ای مجنون عشق‌زاد تو دیوانه‌ی خداست سامان بده...

زیارتش به قدری منزلت دارد نزدِ خدا که هر عذاب سختی را معرفتش کند فنا معصومه شد به اهلبیت کریمهِ دین خدا وارد هر دلی شود بهشت نباشدش جدا معصومه شد شبیه ترینِ فاطمه اذنِ خدا معرفتِ زیارتش آتش شود ش...

بهترین خصلت انسان ادب است هدیه از حضرت لقمان ادب است بی ادب را به خدا کاری نیست جز ادب مونس وغمخواری نیست مهربانی و صفا از ادب است همه سرمایه ی ما از ادب است (مهدی صدری دولق)...

گیاهی ام که جز چون خار به پیش پا نمیرویم و چون سرو سهی بر عالم بالا نمیرویم شکسته گان را اینطور میسر عادتی باشد شکستم، و جز دل های خسته ها نمیرویم به پیش پای مغروری لگد مال گرچه هم شدم ولی جز پیش پای ...

سیاهی موی مُشکینت؛کشیدم سوی گمراهی شب و روزم سیه کردی ؛ دگر از من چه میخواهی نمیشد باورم روزی؛ قمر در عقربم باشی همین را از تو میدیدم که در شبهای من ماهی چو بر حالم شدی واقف ؛ که هستی مأمن و موقف بر...

عاشقی صفر را ببر از یاد خانه خالی به دور از اوتاد شیخ فرزانه را نگاهی کن الغیاثی کند رسد امداد چون دعایش شود اجابت هان افتخاری کند زند فریاد شکر ایزد ادا بشد دینی حبّ اویی به قلب من افتاد گوشه ای...

غزل : دوری نیست محزون تر از این شعر که میگویم من دیر سالی است که عشق از همه می بویم من عاشقان را همه مست از می ِ شعرم بدهید هر دم صبح که در میکده میرویَم من ناخلف بوده ام از عشق نصیبم .. دوری ...