نیاز من به درمان است زِ سوی نـوع انسان است نیاز من به انسانــی که دارد عهــد و پیمــان اسـت نیـازم بـه ســـرای دل به چشمانــی پر از امیــد نیــاز ...

از سویِ عرشِ خدا باز صلا می آید گوش کن زمزمه‌یِ اهلِ سما می آید نوبتِ عاشقی و راز و نیازِ سحری آه ماهِ رمضان ماهِ خدا می آید ماهِ مهمانیِ حق ماهِ خلوصِ ایمان ماه تسلیم و رضا ماه دعا می آید ماه قرآن...

چند ارزد رفته ی عمر ز کردار صواب چند سالش شده صرف عمل غیر صواب گرچه تفریق رقمها ‌و نه آنقدر دقیق لیک خود با خبری حاصل اعداد جواب بریقین آنکه کند خدمت انسان ها را ...

در بطن سینه من میبینی از غم و درد پیچیده از خزی سرد در حیطه ملامت یک بارگاه مرده از جنس بی حیائی محو سیاهی هایش با دیده صلابت صبر از ملازمت ها، در کورسوی غصه دستان یک جوانه، بر تازگی نشانه محدود کردن...

روزگار غمی دارد غمی هم غصه ای دارد مریضی دردی دارد دردی هم درمانی دارد عشق عاشقی دارد عاشقی هم دلی دارد دنیا وفایی ندارد وفایی هم اخرتی دارد علم ثروتی دارد ثروتی هم وارثی دارد دنیا خدایی دارد خ...

هر که را دیدم دلی پر داشت از این روزگار دلخوشی باشد چراغ بی فروغ این گذار

بیا عهدِ اخوّت تازه سازیم درفشِ مهربانی برفرازیم بیا وقتی که مستِ شادمانی ز بویِ گلشن و آوازِ سازیم دلِ خود را به اکسیری ببندیم که از آن می توان انسان بسازیم بیا...

خر به هر مسند نشیند در مقام خود خر است وای بر شهری که خَر، فرمانروایی برتر است تا الاغی هست، جمع خرسواران حاضرند تا که جَهلی هست،شیطان، شیخِ هر بوم و بَر است در میان این گلستانِ اسیرِ خارزار خار را بر...

یک روز روشن می شود که تو غافل بوده ای گمراه و سرگردانی آن سوی زائل بوده ای در قامت انسان درگیر تظاهر پس چرا دریای مواج بدون رد ساحل بوده ای قانع نبودی آنچه بنیادین سهم خویشتن سنگینی بار اضافه دوش، ...

عبور عبور می کنم از این کویرستان زشهر زابل و این دشتهای طوفان زا که افریده خدا از نمک ویک کم آب بَرد ز قافله ی عمر این کویر لم یزرع زچشم نور و قرار از دل بی تاب به گوش ندا ایدم از کوه از رستم خیانت...

ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست عرض خود می بری و زحمت ما می داری حافظ ای مگس! باز تو آهنگِ تکبّر کردی حدِّ خود را قدِ سیمرغ ، تصوّر کردی آبرو از خود و آرامشِ ما را بردی خَلق را با هوَ...

نوبهار آمده است، نوید این حال دگر فال نیکش بزنید بر این سال دگر صحّتِ حال از خرمی دل ماست دم غَنیمت شُمرید از فرجه و اقبال دگر...

هیچ چیز از تو نزدیکتر نیست چون خود را نشناسی دیگران را چطور می شناسی بلکه اول نفس خود را بشناس تا دیگران را بشناسی نه اینکه اول نفس دیگری رابشناسی همانا که گویی من خویشتین را همی شناسم و غلط می کن...

اگر کاری نکنیم امسال هم عیدمان کال است عیدی که برای گرفتن عیدی هم مشتش باز نمی شود این مکدر شدن های بیات دیگران را مسموم می کند باید کاری کرد که طَراوت نه فقط با حرف نه فقط با زور بلکه با تأمل برو...

روز من ، دلهره فرداها حال من ، قصه قلبی خسته یک صدای لرزان در درون سینه شعله ها سوزانتر در دل بشکسته قایقی مانده درون طوفان کور سویی که سپس تاریکی خالی از رویاها ، انتظار پایان جای رود پر آب ، برکه ب...

این بهـــار همچـون بهـــارانِ دگر فرخنــده بـاد جشن نوروز شما چـون مهر و ماه تابنده بـــاد جشن نوروز است خوشا نوروزتـان پیروز و شــاد یادگـاری از کهــن یـادش همیشه...

ما ” آدمها ” حیواناتی را می خوریم که آن ” حیوانها ” نمی توانند ما را بخورند ! محمد مولوی کاریکلماتور

اسفند! دورۀ تو دگر سر رسیده است پایانِ فصلِ سرد به باور رسیده است از دی گذشت و موعدِ بهمن تمام شد گاهِ طلوع مهر، ز خاور رسیده است غافل شدی ز آمدنِ روز و رفتِ شب از این که این سوار، مکرّر رسیده است از ...

قرصِ ماه را کجا گذاشته ام؟ آسمان چای نعنا نمیخواهد فاضله هاشمی غزل

در این ایام وانفسای سختی یکی پیدا شده همتای تختی یکی اخلاق و رفتار چنین است یکی کردار او بر دل نشین است در آن هنگام مصدومیتی بود که یک پایش گرو در ضربتی بود بسرعت با همان پا ضربه خورده دویدش بی...