غنچه را دیدم که بر تن جامهء خود را درید تا کند خود را نمایان ننگ عریانی خرید پسته هم تا درّ مکنون از درون افشا کند خنده ایی کرد از رفیع آبروی خود پرید پسته با گل هر دو در هنگامهء بالغ شدن جامه بر تن......

دست بر آور که آب روان به زیر پاست. عمر چو برق رفت مرگ دوان به سوی ماست. کار به فردا نده کار به فردا قرار. مرگ نپرسد زتو مرگ به فردا چه کار. نیم نگاهی به مرگ نیم دگر این جهان. کام نباشد مدام، خوش نکن......

طالعم منحوس و خونین جگر از بخت بدم همه حسرت ک اقبال نکردی گذری از گذرم داده جان در ره معشوق و امیدم به وصال لیک بنگر که در این راه چه آمد به سرم عشوه و نازش همی در من اثر کرد و شدم خسروی عاشق ......

شهره ی شهر شهره ی شهر شدم راه ندارم جایی با دلم قهر شدم راه ندارم جایی تو کجایی که چنان غمزده و نالانم به تنم زهر شدم راه ندارم جایی از دو چشمان سیاهت با دل لرزانم خاصه ی دهر......

کافیست ترا داشته باشم و کافیست در عشق توخود را آمیخته کنم تو مرا بسنده ای و سزنده ای هجوم خیالت مرا بی هوشی و ای ذوق و کمالت مرا هر خوشی بمان بامن همیش توماندت همه عشق و خواندت همه ناز بمان تا امی......

دَمَنی پاک و نزهت چمنی من و مهتاب و نجم و انجمنی و صفای وجود جان سخنی شب پر کهکشان ساغر چشم مست یار شیرین. مکتب ادبی نورگرایی شعر پیشرو گونه ی سروش محمدعلی رضاپور (مهدی)......

بسم رب سید الشهداء بی یاور تقدیم به حضرت سیدالشهداء علیه السلام قاتلان آمده و حال مرا می بینند دور من توطئه قتل مرا می چینند بعد کشتار عزیزان من این ددمنشان شاهد و عامل این فاجعه ننگینند سنگها سوی ......

دل... تورا با چه ضربی کشیدند بند؟ به بازار بی آبرویی فروختی شرف را به چند؟ تو بهر بقا و کمالی چرا، تو خود را به پایین کشیدی ز جای بلند؟ به همراه من در جهان آمدی که محفوظ داری مرا از گزند تورا قصد و ......

《دخیل》 خورشید من..! این تابستان از بس نیامدی آفتابگردان ها روی برگردانده اند سمت پرچین سایه های نحیف و دخیل بسته اند به پای خاکِ باغچهِ حیاط خانه ی پدر شاید؛ تشنگی ریشه های بی جانشان سیراب شوند در خ......

الله البَصیرُ بِالعباد: تکه گوشتی اندی مویرگ قطره آب کردی چِشمم در تنم ای دُرِ ناب کل عالم ها شوند جمع در کنار ناتوان اند خلق چشمی ای نگار لنزِ دوربینی که نزدیکتر زِ تو کی توان دارد ببیند غیرِ تو ......

احرام کعبه را که نـبستم برای خلـق کاری نـکرد خرقه و زنّـار و کهنه دلـق من در طواف کعبه ی حق معتکف شدم نِـی بهـر خودستایـی و ریای خلـق ٭٭٭ آنها که ......

ما که از دست تو گل کرده پریشانی ما که گیرد غم عشقت سر حیرانی ما که ریزد گهر از هر مژه مست و سیاهت با هر غزل شعر خراسانی ما که مهتاب شب آئینه بگیرد به هوایت در بزم هواخوهی و مهمانی ما که از روز ازل......

در گذر ایام گیتی ای رها گر به سنگینی سبک در بین ما رخ ببینی از خجالت سر به زیر گر چه با سیلی به رنگینی نما با همان غمگین دلی عابر ز راه اسب چوبین را خیالی بادپا گر چه بی زین می شود گاهی سوار چون م......

غزل : سلفی عاشقانه با  هم  قدم  زدیم  و  نبودیم  آشنا دوریت عقده ایست که ویران کند مرا ما را بعید بود که تا مست هم شدیم پیمانه بشکنیم و  ننوشیم  باده  را پیغمبری که دین تو تبلیغ می کند قاموس سر......

سکونِ سکوت از ماضی بعید ساده تر از حال استمراری به بلندای هجایِ حصار نای به خواب رفتن کنار کتاب بینوایان و سکوت تگرگ هنگام باران گاه دل لرزان درخت و شکوفه هایش امشب میان میل کال کیالی بیش در جستجوی......

《حضرت عشق》 مادر است دیگر..، حضرت عشق با چشمان پُر از مروارید و دستان پینه بسته اَش برایم کلاهی بافته از دانه های اشک می گوید: نگران نباش شاید امشب زمستان از راه رسید با توری سپید! شاعر: مرتضی سنجری......

آه از بخت گره خورده ی خویش آه از این همه درد این همه تنهایی این همه طعنه و نیش سرفه ام می گیرد. باز هم محکوم است. بازدم بر نفسم نبض می گیرد باز ضربان نحسم لیک در من مرده ست ذوق و شوق زندگی چشم ها......

آن لحظه ای که ...؟ آن لحظه ای که دیدمت آوراشد ارکان من باقوس ابرو ناز چشم آتش زدی برجان من دل اختیار از تن گرفت افتاد رعشه دست وپا مانند اعدامی ، که در اجرای حکم افتد سخن اماگناه من نبودعقل سلیم از......

پر از خیال بودن توام !، بدون گریه ای سیبرنیتیک خدای لایزال روزهای عشق حلقه بسته ، در سراب شبیه نقشه ی ژنی ، به زادروز قرنهای بعد وصله ام به نوشگاه غنچه های آبرنگ اسقفان عاشق شراب برای خرمن سیاه گیسوا......

دلم به وسعت شبهای انتظار، بی تاب است برای آن که سهم دل تنگ من، نخواهد شد... ...