چه زیبا می نشیند بر دل تنگم ترانه از کلام نغز و شیوایت به همراه نسیم صبح زمانی که نفسهایت میان باغ می رقصند و از انبوه موهایم به روی گردنم دزدانه میلغزند چه شورانگیز و پر شورست زمانی کوکب و مرجان و م......

غزل : پرواز تَر کن لبت را تا در آغوشم شبی را سِیر.. با منطق عطار می چسبد جهان را طِیر.. «تابو» یِ عاشق ها غریب افتادن از عشق است تا هفت شهر امشب ضمانت کن مرا از غِیر.. پرواز .. ، رویای ِ نفیسِ آ......

گریه گریه گریه گریه گریه گریه باهم گریه بی هم گریه گوهر گریه شبنم گریه شب ها گریه تنها گریه هرگاه گریه شنبه گریه جمعه گریه در هرروز هفته گریه باهم گریه بی هم گریه با تو گریه بی تو شد نصیب ما زدنیا ......

"شوق نگاه" کجا می توان کمی راه را کج کرد؟! در ایستادن، رفت و برنگشت. تا کجا نگاه مان شوق دارد؟! و از رگ هایمان خاطره می ریزد به هم؟! هیاهوی تنیدن در پای کدام استخوان مان پوست می شود در غلت؟!، تک گل ......

دل گرفته ساقیا ، مِی ده که دل را وا کند شور و حالی در دل ِغم دیده ام برپا کند چشمِ مستت را بچرخان لحظه‌ای هم سوی من تا که چشمانت مرا هم مست و بی پروا کند ساقی امشب هرچه می خواهی بکن با جسم من ر......

*1* شعر من از دل و از جان من آید به قلم ای بانو... تو بیا تا غزلم از همه آفاق به سمتت آید... *۲* آمدم با شاعری هر شب غزل خوانش کنم... بخت شاعر را ببین، یارش خودش هم شاعر است... *۳* من ماندم و یک......

من در این فصل های پر از بی تابی خیره به چهره ماهُ با یک قلبی پر از ویرانی تنها به امید جدایی از این زندگانی نفسم بند آمد از این حیرانی کاش لحظه ای تماشاگر چهره ات میشدم تا که قلبم آرام شود و با عشقِ ......

تا که مِهرش به دل و پیکره‌ی جان رسید ریتم قلبم از نوسان به حد میزان رسید به امید رُخ حوری‌وش و چشمان سیاه بر کویر تشنه‌ام،مژده‌ی باران رسید با انجمن ستاره‌ها میل سخن نیست مرا بِرکه‌ی دلم را هوس یک م......

شرم دارم که ببینم رخ پژمرده او ناتوانم که ببینم حس آزرده او او که یک همدم و دل باخته پر تب و تاب نگرانم ز همان قصد بد آورده او چون که بیش از طلب ناز نیازش شده بود مهر خود باز اسیر دل افسرده او چون ......

هـر آن کاری به میـل کـام کردنـد درون خـود چنـان احـشام کردنـد سـر خـود را زِ‌ کج کرداری خـود اسیـر فتنـه سـرسـام کردنـد ٭......

هـر کس به امـر و نهـی خدا با وفا شود دردش اگر یکی بُـوَد آن هم دو تا شود گـر جمله امر و نهی خدا را عمل کند دردش زِ جور خلق خدا بی دوا شود ٭٭٭ یارب ب......

نگاهم را چه زیبا می کشیدی صدایم را زمانی می شنیدی اگرازعشق ما روزی بپرسند نگی چیزی شتردیدی ندیدی محمدصادق رحمتی......

تبعید شد از شهر دل وقتی رجزها خوانده بود صد مثنوی گفتم ولی، او در غزل جا مانده بود سودای پروازش چرا با من نبود آن آشنا ؟؟ بالش شکسته در قفس، او را کسی رنجانده بود از دوری اش تب کردم و پاشویه ها کاری ن......

برای یار دیرین ، دختر باران و بهار که قربانی کووید شد شیرین سخن بود و دهانش بوی گل می داد اندیشه اش زیبا جهانش بوی گل می داد گل بود و گل می گفت و گل می ریخت در دامان سرتا به پا گل بود و جانش بو......

من و جام شراب و مستی و رندی و رسوایی باده ای داده ای دستم که تا معراج می بالم...

  غزل  : کاشان آزادم از در  بندِ لب های ِ تو خوابیدن جغرافیای ِ چالِِ لبخند ِ تو  را  دیدن می بوسم آن رنگین کمان ِ خاطراتت را مشغولم از بر  نردبان ات آرزو چیدن  خیره به هم کوچ از قفس را دیر فهمیدیم......

صبح بی ترانه این ابر بی نشانه رهایم نمی کند باران دانه دانه دوایم نمی کند مثل کویر داغ تبالوده ام که باز یک رود عاشقانه صدایم نمی کند از بسکه خورده ام غم ایام رفته را صد بغص بی بهانه رضایم نمی کند ......

تو از نور آمدی، از سمت افلاک چرا دل را بیالایی بر این خاک نترس از مردن و فانی شدنها که جان زاده شود از تن طربناک #زهرا_نادری_حوری ......

همی آن غافلان کردند حراجت به پادشاهان دل دادم خراجت بنازم گردش و کار فلک را که شد آخرم در برم روی فراخت...

باز شب آمد و من رنگ جماعت شده ام چون اکثر عشاق جهان یکسره شاعر شده ام...